دانلود مقالات ISI دربارهپروتون + ترجمه فارسی

در آزمایشهای ویلهلم وین در سال 1898 و آزمایشهای متأخر جوزف تامسون در سال 1910، در میان ذرات یافت شده در جریانهای گازی یونیده، ذره آلی با بار مثبت شناسایی شد که جرم آن تقریبا با جرم اتم هیدروژن بود. در سال 1911 ارنست رادرفورد، در آزمایشهایی که در آنها که نیتروژن با ذرات آلفا بمباران می شد، دوباره با چنین ذرات باردار مثبتی روبرو شد و آنرا به عنوان هسته هیدروژن شناسایی کرد. تا سال 1920، او به این نتیجه رسیده بود که این ذره، ذره بنیادی است و با توجه به این که واژه "protos"، در زبان یونانی به معنی نخستین است، آنرا پروتون نامید تا موقعیت اولیه در خور اهمیت آن را در میان هسته‌های اتمی عناصر نشان دهد. پروتون از دو کوارک بالا و یک کوارک پایین (نوعی ذره بنیادی هر ماده) تشکیل شده است که به همراه نیروی قوی هسته ای در کنار یکدیگر نگه داشته می شوند. جرم پروتون برابر است با mp = 938. 272 MeV/C2 = 1. 6726X10-27 Kg جرم پروتون 1836 برابر جرم الکترون است. برای مشاهده واپاشی پروتون به ذرات سبکتر، جستجوی تجربی فراوانی انجام شده، ولی تا به حال نتیجه‌ای حاصل نشده است. مستقل از مد واپاشی، حد پایین طول عمر میانگین پروتون، τ، را می توان حدود 1025 سال دانست. عمر میانگین پروتون در بعضی از مدهای واپاشی خاص به حد بالاتری می‌رسد، برای مثال در واپاشی p → e+ + π0 مقدار τ بزرگتر از 1032 سال است.