دانلود مقالات ISI درباره روان‌شناسی فیزیولوژیک + ترجمه فارسی

روان‌شناسی فیزیولوژیک (به انگلیسی: Psychophysiology) یکی از شاخه‌های روان‌شناسی است. علم روان‌شناسی همچون دیگر شاخه‌های معرفت ریشه در کنجکاوی‌ها و نیازمندی‌های آدمی دارد. روان‌شناسی فیزیولوژیک که امروزه به عنوان یکی از شاخه‌های روان‌شناسی در دانشگاه‌ها تدریس می‌شود خود به مثابه رویکردی زیستی به موضوع‌های روان‌شناسی قلمداد می‌گردد که حیطه‌ای بسیار پیشرو و کارآمد است. روان‌شناسی فیزیولوژیک به مدد پژوهش هاو یافته‌های تحقیقاتی سعی بر آن دارد تا به شماری از پرسش‌های کاربردی و بنیادی پاسخ دهد. بررسی مفاهیم و پدیده‌هایی همچون افسردگی، اسکیزوفرنی، هیجان، حافظه، یادگیری، رفتار جنسی و گفتار یا اختلال‌هایی همچون بی‌خوابی، پرخوری، ناخوانی، نانویسی، کنش‌پریشی‌ها و ادراک‌پریشی‌ها در سطح زیستی و عصبی٬ و بررسی ارتباط ذهن و مغز به عنوان یک پرسش بنیادی مورد نظر روان‌شناسان فیزیولوژیک یا عصب روان‌شناسان بوده و همواره با تکیه بر ابزارها و شیوه‌های پیشرفته و کارآمد به یافته‌هایی بس شگرف دست می‌یابند. چگونگی کارکرد مغز و دیگر عناصر سیستم عصبی و درون ریز با توجه به کالبد شناسی اندام‌های مختلف دستگاه عصبی و غددی، محور اصلی پژوهش‌های روان‌شناسی فیزیولوژیک و عصب روانشناسی است. پژوهشهای فیزیولوژیکی که روانشناسی نوین را تحرک بخشید و به آن جهت داد، دست آورد اواخر قرن نوزدهم است. کوشش در این زمینه نیز مانند همه زمینه‌های دیگر پیشینه خودش را داشت، یعنی کارهای اولیه‌ای که زیر بنای فیزیولوژی قرار گرفتند. فیزیولوژی در خلال سالهای دهه 1830 به صورت یک رشته علمی مبتنی بر آزمایش در آمد و این کار در وهله نخست تحت نفوذ یوهانی مولد فیزیولوژیست آلمانی که از بکار بستن روشهای آزمایشی در فیزیولوژی جانب داری می‌کرد، صورت پذیرفت. ظریه مولد درباره انرژیهای خاص اعصاب، هم در فیزیولوژی و هم برای روان شناسی در خور اهمیت است. چندین نفر از فیزیولوژیستهای اولیه خدمتهای قابل توجهی به مطالعه درباره کارکردهای مغز کرده بودند. کار آنان به سبب کشف مناطق خاص مغز و توسعه روشهای تحقیق که بعدها بطور گسترده‌ای در روان شناسی فیزیولوژیکی بکار بسته شد. برای روان شناسی اهمیت دارد. مارشال هال یکی از پیشروان پژهش درباره رفتار بازتابی از آزمایشات خود نتیجه گرفت که سطوح مختلف رفتار به قسمتهای مختلف مغز و نظام عصبی وابسته است. در نیمه قرن نوزدهم رویکردهای جدید آزمایشی مطرح شدند، تحت عناوین روش بالینی و تحریک برقی، روش بالینی توسط بروکا روی مردی که سالها نتوانسته بود بطور قابل فهمی صحبت کند، انجام گرفت و به این طریق بروکا توانست منطقه‌ای از مغز را که در تکلم نقش عمده دارد شناسایی کند. با کاربرد روش تحریک مغزی نیز مناطقی از مغز شناسایی شدند که در احساس لذت، تنفر، گرسنگی و تشنگی و. . . ، دخالت دارند. در ادامه این آزمایشات پژهشهایی درباره نظام عصبی، چگونگی در طول نظام عصبی و. . . ، انجام شد.