Young and older adults adapt automatic postural responses equivalently to repetitive perturbations but are unable to use predictive cueing to optimize recovery of balance stability

پردازش نکته های متنی برای ایجاد واکنش های اتوماتیک ایستا به اختلالات توازن غیرمنتظره پیشنهاد شده است. در این تحقیق، افراد جوان و سالخوردگان در پاسخ به چرخش ناگهانی پایه حمایتی، که موجب ارتعاش یا پوسیدگی مچ پا شد، را مقایسه کردند. ارزیابی در شرایطی حاصل شد که از ترکیب تاخیر جهت گیری بصری چرخش پلتفرم آینده و بلوک و توالی تصادفی جهت چرخش پلتفرم ساخته شد. نتایج نشان داد که برای هر دو جهت چرخش، توالی بلوک موجب کاهش میزان فعال شدن عضلات آگونیست دیستال و مدولاسیون خاص جهت حرکت نیروی زمین برای بازیابی تعادل بدن بود. برعکس، جهت گیری بصری، برعکس، قادر به تنظیم پاسخ های عضلانی یا نیروهایی است که به پایه حمایت از طریق پا برای بهبود تعادل اعمال می شود. تأثیرات بین سنها مشابه بود، که نشان می دهد که پیری تأثیر شناخت را در تولید واکنشهای خودکار موضعی افزایش نمی دهد و سازگاری با اختلالات متناوب پس از آن در آزمایشات سالم در افراد سالمند حفظ می شود.