Insomnia, negative affect, and psychotic experiences: Modelling pathways over time in a clinical observational study

نشان داده شده است که بی خوابی در توسعه تجربیات روانگردان، به ویژه از طریق افزایش تأثیر منفی، کمک می کند. با این حال، نقش بیخوابی در تداوم تجربیات روانگردان هنوز در جمعیت بالینی مورد بررسی قرار گرفته است. علاوه بر این، دیگر تأثیرات قابل اعتماد، مانند تجربیات روانپزشکی که به بی خوابی کمک می کنند، همچنان مورد ارزیابی قرار می گیرند. این مطالعه نقش بیخوابی را به عنوان پیش بینی کننده ماندگاری تجربیات روانپریشی در مقایسه با سایر راه های بالقوه علی مطرح می کند. 29 نفر از بیماران 18 تا 30 ساله مبتلا به سینوزیت غیرفعال، بیش از سه ماه از بیخوابی، تأثیر منفی و تجربیات روانپزشکی، سه بار ارزشیابی کردند. مدل های اثر متفاوتی امکان مقایسه مدل های مبتنی بر فرضیه (شامل بی خوابی به عنوان پیش بینی کننده، تاثیر منفی به عنوان واسطه و تجربیات روانشناختی به عنوان نتیجه) و مدل های مخالف، جایی که روابط تغییر یافتند. نتایج حاصل از مدل میانجیگری فرض شده در مدل های برتر که تاثیر منفی آن اولیه بود، حمایت شد. بی خوابی نیز به عنوان یک پیش بینی کننده قوی تر از تومورهای بعد شناخته شده بود، هرچند رابطه بین دو طرفه بین بی خوابی و پارانویا مشخص شد. در نتیجه، بیخوابی پیش بینی می کند تاکید تجربیات روانگردان در طول زمان به اندازه یکسان یا بیشتر از تجربیات روانی، به بی خوابی کمک می کند. این از بی خوابی به عنوان یک هدف بالقوه مداخله در روانپزشکی حمایت می کند.