Starch biosynthesis, its regulation and biotechnological approaches to improve crop yields

نشاسته به طور ساختاری از همولایمرهای گلیکول آمیلوز و آمیلوپکتین تشکیل شده است که ذخیره سازی اصلی کربوهیدرات در گیاهان عروقی است و در پلاستید های هر دو سلول های فتوسنتزی و غیر فتوسنتز سنتز می شود. فراوانی آن به عنوان یک ترکیب آلی طبیعی، تنها توسط سلولز منتقل می شود و نشان دهنده سنگ بنای تغذیه انسان و حیوانات و یک ماده اولیه برای بسیاری از کاربردهای صنعتی غیر غذایی است، از جمله تولید چسب، مواد قابل تجزیه مواد زیستی و بیوتکنولوژی نسل اول است. این بررسی بر روی مسیرهای پیشنهادی متفاوتی از استنشاق نشاسته که در هر دو اندوته اتوتروفیک و هتروتروفی وجود دارد، به روز می شود و اطلاعاتی را در مورد شبکه های تنظیم شده و تعاملات آنها با محیط زیست فراهم می کند. تاکید ویژه بر یافته های اخیر نشان می دهد که ترکیبات فرار منتشر شده توسط میکروارگانیسم ها رشد و تجمع سطوح فوق العاده بالا نشاسته را در گیاهان یک و دوساله رشد می دهند. ما همچنین بررسی می کنیم چگونه گیاهان زیست شناسی تلاش می کنند از دانش پایه ای در متابولیسم نشاسته برای طراحی منطقی صفات مهندسی ژنتیک جهت افزایش نشاسته در گونه های سالیانه استفاده کنند. در نهایت، ما برخی از استراتژی های بیوتکنولوژی بالقوه را برای افزایش محتوای نشاسته ارائه می دهیم.