Resource constraints as triggers of radical innovation: Longitudinal evidence from the manufacturing sector

باوجود نقش قابل توجه نوآوری رادیکال به عنوان یک راننده رشد و عملکرد شرکت، پیامدهای محدودیت منابع برای نتایج نوآوری رادیکال هنوز معلوم نیست. مقاله ما به این شکاف اشاره دارد. ما استدلال هایی را از نظر تئوری کارآفرینی و نظریه نوآوری نوآورانه ترکیب می کنیم که چارچوبی نظری را دربر می گیرد که استدلال می کند که چرا محدودیت منابع می تواند به جایی مانع نوآوری های رادیکال شود. سپس، فرضیه های مربوط به دو محدودیت منابع اختصاصی، دانش و مالی را ایجاد می کنیم و با استفاده از یک متغیر تصادفی متغیر عقب مانده از مدل تبت با داده های طولی از یک تحقیق نوآورانه فوق العاده بزرگ و پیچیده تست می کنیم. کنترل ظرفیت جذب، سابقه شرکت و رشد شرکت، حمایت کامل از فرضیه این است که محدودیت های دانش موجب نوآوری رادیکال و حمایت جزئی از فرضیه می شود که محدودیت های مالی موجب نوآوری های رادیکال می شود. ما در مورد اهمیت تئوری این یافته ها بحث می کنیم و به مفاهیم مدیریتی و مسیرهای تحقیقات آینده اشاره می کنیم.