Organizational design of University laboratories: Task allocation and lab performance in Japanese bioscience laboratories

یک آزمایشگاه دانشگاه یک واحد اساسی تولید علمی است، اما بهینه سازی ساختار سازمانی آن، یک وظیفه بسیار مهیج برای کارشناسان آزمایشگاهی است که به طور بالقوه نقش متضاد مدیر، مربی و پژوهشگر را بازی می کنند. در این تحقیق، تخصیص وظایف در آزمایشگاهها، براساس داده های مقطعی از یک پرسشنامه و داده های کتابشناختی درباره اساتید زیست شناسی ژاپن صورت گرفته است. نتایج نشان می دهد که یک الگوی عمومی که نقش های مدیریتی را بازی می کند و اعضای آن (مثلا دانش آموزان) در وظایف پر کار (مثلا آزمایش) مشغول به کار هستند، در حالی که نشان دهنده تنوع قابل توجهی در آزمایشگاه ها است. علاوه بر بررسی اینکه چگونه این تنوع مربوط به بهره وری علمی در سطح آزمایشگاه است، این مطالعه نشان می دهد که تخصیص کار مولد با متن متفاوت است. به طور خاص، نتایج نشان می دهد که کارایی قابل توجهی در بین سلسله مراتب سلسله مراتب وضعیت برای تحقیقات اساسی سازنده تر است و تخصیص وظیفه جدانشدنی جدا شده در پژوهش های کاربردی مولدتر است. با این حال، تخصیص وظیفه بهینه با توجه به بهره وری علمی، ممکن است با اهداف دیگر سازمان های دانشگاهی، به ویژه آموزش دانشمندان آینده مواجه باشد. این مقاله با بحث درباره پیامدهای سیاست این یافته ها نتیجه می گیرد.