Rethinking the role of dietary antioxidants through the lens of self-medication

مقررات وضعیت اکسیداتیو حیاتی است چرا که نوسانات تولید فرآورده های هوازی نسبت به ظرفیت آنتی اکسیدانی موجود در ارگانیسم می تواند پیامدهای شدت تناسب اندام داشته باشد. در این راستا، ارگانیسم ها می توانند از دفاع از آنتی اکسیدان های درون زا استفاده کنند که در مبارزه با حملات اکسیداتیو کارآمد هستند، اما ممکن است گران و نیاز به زمان برای فعال شدن باشد. با توجه به اینکه محتوای مواد غذایی آنتی اکسیدان در مواد غذایی متفاوت است، حیوانات با انتخاب مواد غذایی در محدوده خود با توجه به محتوای آنتی اکسیدان، امکان بهینه شدن وضعیت اکسیداتیو خود را به سرعت و با کم هزینه می کنند. با این حال، نقش واقعی آنتی اکسیدان های رژیمی همچنان متضاد باقی می ماند زیرا مصرف آنها مستلزم اثرات نامطلوب است. ما پیشنهاد می کنیم که این ناسازگاری ناشی از عدم بررسی روش شناختی نسبت هزینه-سود نسبت به مصرف آنتی اکسیدانی است، که باید نیاز واقعی آنتی اکسیدان ها را بر اساس ارگانیسم نشان دهد. ما چارچوب خود دارو را برای تنظیم وضعیت اکسیداتیو مورد استفاده قرار می دهیم که لزوما به ارزیابی نیازهای فیزیولوژیکی مصرف کنندگان بستگی دارد. ما شرایطی را مطرح می کنیم که خود دارو ممکن است رخ دهد و نشان می دهد که بیشتر شرایط برای تنظیم استرس اکسیداتیو مواجه می شوند. بنابراین اتصال داروهای خود به اکسیدهای زیست محیطی، چارچوب مکانیکی جدیدی را در مورد چگونگی تنظیم استرس اکسیداتیو تنظیم می کند. این موضوع طبیعت گذرا از انتخاب مواد غذایی را بر تنظیم وضعیت اکسیداتیو نشان می دهد و بدین ترتیب نشان می دهد که چرا مکمل های غیر متداول آنتی اکسیدان های رژیم غذایی غلط هستند.