Comparison of the properties of membranes produced with alginate and chitosan from mushroom and from shrimp

غشاهای مخروطی کیتوزان-آلژینات مخلوط (1: 1 در جرم) به عنوان پوشش های زخم های پوستی درمان شده از طریق سلول درمان استفاده می شود که با استفاده از کیتوزان از اندازه زنجیره ای مختلف از منابع قارچ (قارچ سفید) و حیوانات (میگو پوسته) تولید می شود. مواد متخلخل با افزودن پلی ساکاریم 188 به فرمولاسیون ها بدست آمد. تأثیر نوع کیتوزان بر خصوصیات فیزیکوشیمیایی غشا و سمیت به فیبروبلاست ها مورد بررسی قرار گرفت. در غشاهای به دست آمده از کیتوزان قارچی و افزایش آن با توده مولکولی آن، میزان تخلخل بیشتر دیده می شود. این فرمولاسیون ها دارای بیشترین ضریب ضخامت، زبری، کدورت، جذب مایع و نفوذپذیری بخار آب بود. غشاها برای فیبروبلاست ها سمی نبودند، اما در غیاب سورفکتانت، غلظت هایی که با کیتوزان قارچی تهیه می شد، کمترین مقدار سمیت سلولی (21 / 0-6 / 21٪) بود. در نتیجه، ممکن است جایگزین کیتوزان از منابع حیوانی توسط کیتوزان منشا قارچی برای تولید غشا با سمیت باکتری ناچیز باشد در حالیکه خواص فیزیکوشیمیایی مناسب آنها را حفظ می کند.