دانلود مقالات ISI درباره آلژینات + ترجمه فارسی

آلژینات(به انگلیسی: Alginate) از واحدهای مانورویک اسید با اتصال (4→1)β تشکیل می شوند. همچنین گلوکورونیک اسید نیز دارند حضور یون کلسیم در محیط این ژل آلژینات سبب اتصال پلیمرهای گلوکورونیک اسید به یکدیگر و ایجاد ساختاری موسوم به جعبه تخم مرغی می شود. آلژینیک اسید در اختصار آلژینات یک ترکیب شیمیایی و یک پلی‌ساکارید غیر یونی است که در دیواره سلول نوعی جلبک قهوه‌ای وجود دارد که در تماس با آب به‌شکل صمغ ژله‌ای تغییر شکل می‌دهد. این پلی‌ساکارید با جرم مولی ۱۰٬۰۰۰–۶۰۰٬۰۰۰ g/mol قادر است تا ۲۰۰ برابر وزن خود آب را جذب کند. از این قابلیت در حوزه بهداشت و درمان در ساخت مواد پانسمان پیشرفته برای جذب ترشحات شدید زخم استفاده می‌شود. شکل ظاهری این ترکیب، پودر فیبری سفید و زرد استویسکوزیته آلژینات با افزایش دما کاهش می یابد. آلژینات امولسیفایر است. آلژینات هم در آب سرد و هم در آب گرم محلول است. با یون کلسیم واسید و یا هردو ژل می دهد. بیشترین ویسکوزیته ژل آلژینات در PH خنثی است. اما چون ساختار یونی ندارد با تغییر PH ویسکوزیته آلژینات تغییر چندانی نمی کند. آلژین می تواند عمر انباری سیب زمینی را تا مرحله جوانه زدن به میزان 50% افزایش دهد. اسیدی است به شکل پودر سفید مایل به زرد که از نوعی علف دریائی به نام لاتین Macrocystis pyrifera استحصال می‌شود. نمک‌های این اسید شامل آلژینات‌های سدیم، آمونیم، پتاسیم و پروپیلن گلیکول است، این اسید به‌صورت قرص حل‌شونده و به‌عنوان یک افزودنی ضدّ اسید مورد استفاده قرار می‌گیرد. آلژینات سدیم ( نمک سدیم اسید آلژنیک) نوعی صمغ است که از یک جلبک دریایی به دست می آید. هم در آب گرم و هم درآب سرد قابل حل است و از آن برای ساخت ژل در انواع سس ها، ژل های دسری و پودینگ ها و غیره استفاده می شود. در واکنش با نمک های کلسیم یا اسیدها ژلهایی غیرقابل برگشت تشکیل می دهد. این صمغ خواص سفت کنندگی، اتصال دهندگی و تشکیل ژل دارد و آن را به ژل های دسری، سس ها، پودینگ ها و غیره می افزایند. همچنین از این صمغ به عنوان لفاف خوراکی برخی از غذاهای فرآوری شده مورد استفاده قرار می گیرد. آلژینات سدیم یک پلی ساکارید خطی و یک کوپلیمر که از جلبک دریایی قهوه ای تهیه می شود. آلژینات سدیم یک بیوپلیمر ارزان در دسترس می باشد که بدلیل داشتن خواصی چون تجزیه پذیری زیستی خصوصیات هیدروفیلیکی، حساسیت به PH و ماهیت طبیعی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. آلژینات سدیم در آب محلول است و بر اثر حل شدن یک مایع با ویسکوزیته بالا بدست می آید. آلژینات سدیم توانایی بالایی در تشکیل فیلم امکان استفاده از آن را بعنوان یک پوشش غذایی مناسب فراهم آورده است که البته حضور و همراهی ترکیبات ضد باکتریایی و ضد اکسیداسیونی زمینه افزایش خواص نگهداری آنرا ایجاد می کنند. بطور کلی ترکیبات ضد میکروبی موجود در مواد غذایی می توانند عمر ماندگاری آنها را افزایش دهند. در اشکال صنعتی ژل های آلژینات سدیم بدلیل داشتن خواصی چون ویسکوز بودن، خاصیت تثبیت مواد تونایی حفظ آب مورد استفاده بوده اند. همچنین در سال های اخیر برای کاربردهای بیوتکنولوژی، پزشکی، دارویی و مخصوصا صنایع غذایی مورد استفاده بوده است. نمک سدیم آلژینات بیشتر از آلژینات خالی استفاده می شود چرا که آلژینات اسیدی برای بافت ها و سلول ها مضر است. از آنجا که هیدروژل سدیم آلژینات در دما و PH پایین ایجاد می شود از این رو برای استفاده مولکول هایی مانند پروتئین ونوکلوئیک اسید و حتی سلول های زنده مناسب است. ژل های آلژینات در حضور کاتیون های کی لیت مانند سیترات، لاکتات، فسفات، تارتارات و کاتیون های سدیم و پتاسیم که در اکثر مایعات بیوتکنولوژی حضور دارد ناپایدار است. به منظور جلوگیری از تورم بیش از حد ژل های آلژینات، پلیمرهایی چون کیتوسان، پلی آلژینات به ژل کلسیم اضافه می شود. آلژینات سدیم قابلیت تشکیل ژل، افزایش استحکام بافت ها، پایدار کنندگی، قابلیت تشکیل فیلم دارد. وقتی یک لایه نازک از ژل یا محلول آلژینات سدیم خشک شود منجر به شکل گیری فیلم یا پوشش می گردد که این فیلم ها می توانند باعث حفظ ظرفیت نگهداری آب، محافظت از فساد میکروبی، مقاومت در برابر اکسیداسیون و. . . گردند.