دانلود مقالات ISI درباره سرماداری + ترجمه فارسی

فرآیند انجماد یا سرماداری برای ذخیره‌سازی اسپرم، اووسیت و جنین بسیاری از گونه‌ها، شامل انسان، احشام و حیوانات آزمایشگاهی، استفاده می‌شود. با این حال، نگهداری از جنین اکثر ماهی‌ها تا به امروز امر غیرممکنی بود. این جنین‌های بسیار درشت، محتویات نطفه بزرگی هم دارند و توسط چندین بخش از هم جدا شده‌اند. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که جنین به سختی سرد و گرم شود و وقتی فرآیند سرد و گرم شدن به طور یکنواخت صورت نگیرد به جنین آسیب وارد می‌شود. زَم‌داری یا حفظ سرمایشی یا سرماداری یا انجماد فرایندی است که طی آن یاخته‌ها یا بافت‌ها از طریق سرمایش زیر صفر نگهداری و حفاظت می‌شوند. دماهای بکار رفته معمولاً پیرامون -۸۰° یا -۱۹۶° سانتیگراد است (یعنی نقطه جوش نیتروژن مایع). در چنین دماهای پایینی همه فعالیتهای زیستی حتی فعالیتهای زیست-شیمیایی که به مرگ یاخته‌ها می‌انجامد بازمی‌ایستد. البته یاخته‌های سرماداری شده (منجمد) اغلب به هنگام ذوب به دمای اتاق آسیب می‌بینند. برخی از روش‌ها، مانند میکرواینجکشن مواد سرماداری و تابش لیزر برای گرم شدن دوباره، نتایج مثبتی نشان دادند و محققان امیدوار بودند که با استفاده از آنها جنین آبزیان را منجمد کنند. مواد سرماداری یا کرایوپروتکتنت، مواد شیمیایی هستند که آسیب سلولی را در طی انجماد و یخ‌گشایی، کاهش می‌دهد. تا اینکه اخیرا جان بیشاف و تیم تحقیقاتی وی با انجام تغییراتی در روش‌های مذکور بالاخره موفق شدند جنین گورخرماهی را منجمد کردند و سپس مجددا به زندگی برگردانند. این گروه تحقیقاتی مواد سرماداری را به همراه نانوذرات طلای پلاسمونیک مستقیما به جنین گورخرماهی تزریق کردند تا به عنوان جاذب لیزر عمل کند. غوطه‌ور کردن جنین‌ها درون نیتروژن مایع، آنها را در کمتر از یک ثانیه سرد می‌کند. سپس دانشمندان برای گرم کردن نانوذرات، که به صورت یکنواخت درون جنین‌ پراکنده شده است، از اشعه لیزر استفاده کردند. با وجود اینکه دانشمندان موفق نشدند تمامی جنین‌ها را به زندگی بازگردانند اما اکثر آنها احیا شدند، کاری که در روش‌های دیگر غیرممکن است. قلب، چشم‌ها و سیستم عصبی جنین‌های احیا شده در طی 28 ساعت بعدی تکامل یافت و حتی شروع به چرخش کردند. درحال حاضر شاهد کاهش چشمگیر جمعیت انواع ماهی‌ها هستیم، به گفته محققان روش سرماداری می‌تواند منجر به ایجاد بانکی برای ذخیره‌سازی سلول تخم و جنین ماهی‌ها شود که روزی بتوان به تنوع زیستی اقیانوس کمک کرد. همچنین این روش را می‌توان روی دوزیستان، خزندگان و گونه‌هایی از پرندگان که دارای ساختار و اندازه جنین مشابهی هستند، اعمال کرد.