کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
345668 617544 2006 12 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Reasonable suspicion: A pilot study of pediatric residents
موضوعات مرتبط
علوم پزشکی و سلامت پزشکی و دندانپزشکی پریناتولوژی (پزشکی مادر و جنین)، طب اطفال و بهداشت کودک
پیش نمایش صفحه اول مقاله
Reasonable suspicion: A pilot study of pediatric residents
چکیده انگلیسی

ObjectivesTo identify pediatric residents’ understanding and interpretation of reasonable suspicion, in the context of mandated reporting of suspected child abuse.MethodA survey was administered to pediatrics and combined medicine/pediatrics residents. An open-ended question plus three operational frameworks for interpreting likelihood examined how residents conceived of reasonable suspicion. Responses were examined for evidence of a group standard, and also compared for internal consistency.ResultsForty-two of 49 residents completed the survey (86% response rate). There were no significant differences in responses based on age, gender, year of residency, or anticipated practice type. Respondents exhibited wide variation in the thresholds they set for reasonable suspicion. On a Differential Diagnosis scale, 10% indicated that “abuse” would have to rank 1st or 2nd; 45% set the threshold at 3rd or 4th; while 45% stated that abuse could be as low as 5th to 10th and still qualify as reasonable suspicion. Using a Estimated Probability scale, 9.5% indicated that “abuse” would need to be >75% likely before reasonable suspicion existed; 28.5% stated that a 60–70% likelihood was needed; 38% identified the necessary likelihood as 40–50%; and 24% set the threshold as low as 10–35%. In comparing individual resident responses for the two scales, 83.3% were internally inconsistent.ConclusionThere was no consensus among pediatric residents with regard to (1) a standard meaning for reasonable suspicion, (2) a standard application of reasonable suspicion, or (3) how likely “abuse” must be before reasonable suspicion can be said to exist. Additionally, many residents’ conceptions of reasonable suspicion were internally inconsistent.

ResumenObjetivosIdentificar la comprensión de los médicos residentes de pediatría y la interpretación del término “sospecha razonable” en el contexto de la notificación obligatoria de sospechas de maltrato infantil.MétodoSe aplicó una encuesta a pediatras y residentes combinados de medicina y pediatría. Para examinar cómo los residentes concebían el término “sospecha razonable” se aplicó una pregunta abierta a la que se añadieron tres marcos de referencia operacionales de interpretación de dicho término. Las respuestas fueron examinadas para conocer la evidencia de un grupo normativo y también se compararon para conocer la consistencia interna.ResultadosUn total de 42 de los 49 residentes completaron la encuesta (tasa de respuesta del 86%). No se observaron diferencias en las respuestas en base a la edad, género, años de residencia o tipo de práctica anticipada. Los residentes mostraron una amplia variabilidad en los umbrales que utilizan para el concepto de “sospecha razonable”. En una escala de diagnóstico diferencial, un 10% indicaron que “abuso” estaría en el rango 1° o 2°, un 45% que estaría en los rangos 3° o 4°, mientras que un 45% a pesar de que señalaba que el “abuso” estaría entre el 5° y el 10° lugar, todavía lo calificaban como de “sospecha razonable”. Utilizando una escala de “probabilidad percibida”, un 9.5% indicó que el “maltrato” tenía que estar por encima del 75% de posibilidades de ocurrencia antes de señalar la “sospecha razonable”. Un 28.5% señaló que se necesitaría entre un 60% y 70% de probabilidades. Un 38% señaló que debería estar entre el 40% y el 50% y un 24% rebajó el umbral hasta cifras de entre el 10% y el 35%. Comparando las respuestas de cada residente para las dos escalas se observó un 83% de consistencia interna.ConclusiónNo hay consenso entre los residentes de pediatría en relación (1) con un significado normativo para el término “sospecha razonable” de maltrato, (2) con una aplicación normativa del término “sospecha razonable” o (3) cuánta evidencia debe haber de “maltrato” antes de decir que existe una “sospecha razonable”. Además, muchas concepciones de los residentes sobre la “sospecha razonable” fueron internamente consistentes.

ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Child Abuse & Neglect - Volume 30, Issue 4, April 2006, Pages 345–356
نویسندگان
, , ,