A walk on the wild side: Disturbance dynamics and the conservation and management of European mountain forest ecosystems

جنگل های کوهستانی یکی از مهم ترین اکوسیستم های موجود در اروپا هستند زیرا از اکثریت اکولوژیکی، هیدرولوژیکی، آب و هوایی، اجتماعی و اقتصادی حمایت می کنند. آنها اکوسیستم های نسبی طبیعی منحصر به فرد هستند که متشکل از گونه های با طول عمر در یک چشم انداز انسانی متداول زندگی می کنند. با وجود این، قرن ها از مدیریت جنگل های فشرده در بسیاری از این جنگل ها شواهدی از فرآیندهای طبیعی، به خصوص نقش اختلالات در دینامیک جنگل های بلندمدت، به دست آمده است. روند اخیر رها کردن زمین و ایجاد جنگل های حفاظت شده با افزایش علاقه به مدیریت جنگل ها در کشورهای طبیعی بیشتر شده است. در عین حال، اهمیت اختلالات گذشته که در ادبیات در حال ظهور برجسته شده است، و اختلالاتی که اخیرا ناشی از تغییرات آب و هوایی است، به چالش کشیدن دیدگاه های طولانی مدت پویایی در این اکوسیستم ها می پردازد. در اینجا، ما جنبه های این موضوع ویژه در بوم شناسی اکوسیستم های جنگل کوهی در اروپا را با در نظر گرفتن مباحث گسترده تر در زمینه، ارائه دیدگاه های جدید در مورد این اکوسیستم ها و رژیم های آشفتگی طبیعی خود می پردازیم. اکثر جنگل های کوهستانی در اروپا که داده های بلند مدت آنها در دسترس است، اثرات قوی و بلندمدت نه تنها در زمینه استفاده از زمین های بشر، بلکه همچنین بروز اختلالات طبیعی است که در اندازه و فرکانس های مختلف متفاوت است. اگر چه این اختلالات ممکن است بسیاری از درختان را از بین ببرد، اما جنگل های خود را تهدید نکرده اند. اهمیت نسبی اختلالات طبیعی، استفاده از زمین و تغییرات آب و هوایی برای پویایی اکوسیستم در فضا و زمان متفاوت است. در سراسر قاره تغییر آب و هوا و استفاده از زمین در حال تغییر پوسته جنگل، ساختار جنگل، جمعیت شناسی درختی و اختلالات طبیعی، از جمله آتش سوزی، شیوع حشرات، منافذ و اختلالات باد است. افزایش پیش بینی شده در مناطق جنگلی و زیست توده همراه با گرمایش ادامه می یابد احتمالا بیشتر باعث تضعیف اختلالات جنگی خواهد شد. اختلالات اپیزودیک ممکن است سازگاری اکوسیستم را به اثرات تغییرات اقلیمی جاری و آینده منجر شود. افزایش اختلالات همراه با روندهای استفاده کمتر از شدت زمین، افزایش بیشتر در باقیمانده های چوب درشت را افزایش می دهد، با اثرات مثبت آبشار در تنوع زیستی، شرایط محیطی، دوره های بیوگرافی و شیمیایی و افزایش ناهمگونی در طیف وسیعی از مقیاس های فضایی. با هم، این ممکن است به انعطاف پذیری ناشی از اختلال در مناظر جنگل و افزایش تنوع زیستی تبدیل شود، تا زمانی که رژیم های آب و هوا و آشفتگی در تحمل گونه های مربوطه باقی بمانند. درک تغییرات زیست محیطی، حتی ناقص، برای پیش بینی آسیب پذیری ها و ارتقای قابلیت انعطاف پذیری، به ویژه در شرایط نامطمئن رشد می کند. اجازه دادن به برخی از جنگل ها توسط فرایندهای طبیعی شکل می تواند با اهداف چندگانه مدیریت جنگل، حتی در کشورهای پرجمعیت و توسعه یافته هماهنگ باشد.