Top disconnection versus base disconnection in structures subjected to harmonic base excitation

هدف از مطالعه حاضر بررسی فرصت بهبود واکنش پویای یک ساختار با ایجاد اختلاط متوسط ​​از طریق آن است. در این زمینه، تعجب دارد که آیا قطع ارتباط عمدتا به عنوان مخزن توده ای تنظیم شده برای ساختار پایین تر انجام می شود یا عمدتا به عنوان جداسازی پایه برای ساختار بالا عمل می کند. این مقاله اولین مرحله از این مطالعه است. یک مدل آرکه تایپ که توسط یک سیستم آزادی دو درجه ای ساده تشکیل شده است، به عنوان نماینده ساختارهایی که دارای قطع اتصال هستند، استفاده می شود، در حالیکه یک جداسازی پایه یا یک سیستم دمپر توده تنظیم شده استفاده می شود. سیستم دارای یک توده ثابت ثابت است، در حالی که نسبت سفتی و جرم به عنوان پارامترهای متغیری مورد استفاده قرار می گیرد. دو پارامتر قادر به ارزیابی کارایی قطع اتصال، به نام شاخص های افزایش، معرفی شده است، که سیستم تحت یک تحریک پایه هارمونیک قرار می گیرد. دو نوع متفاوت از نقشه های رفتاری، یکی اشاره به انزوا پایه و دیگری به دمپر توده تنظیم شده، به دست آمده است. در این نقشه ها، مناطقی که انزوای پایه یا سیستم دمپایی توده ای تنظیم شده به درستی کار می کنند، قابل تشخیص است و همچنین می توان بعضی مناطق دیگر از پارامترهای فضایی که هر دو سیستم به خوبی کار می کنند اشاره کنند.