Comparison of the General Method with the Overall Method for the out-of-plane stability of members with lateral restraints

مفهوم انعطاف پذیری عمومی به تازگی به دست آورده است. یکی از روش هایی که بر اساس این مفهوم است، روش عمومی است که در قسمت 1-1 یورو کد 3 معرفی شد تا امکان ارزیابی پایداری خارج از هواپیما از اعضای فولاد خارج از محدوده مقاومت خمشی از فرمولهای عضو یکنواخت. با این حال، هنوز عدم اطمینان در مورد ایمنی و دقت این روش وجود دارد، یعنی زمانی که با اعضا برخورد می شود که دارای محدودیت های جانبی جانبی هستند. روش عمومی حاصل از سازگاری روش موجود در قسمت 1-5 و قسمت 1-6 یورو کد 3 است که معمولا توسط روش کلی تعیین شده است، هر چند مشخص نیست که چرا این سازگاری انجام شد. در این مقاله، مقایسه ای بین نتایج عددی و نتایج به دست آمده از هر دو روش برای اعضای با تنظیمات مختلف از محدودیت های جانبی ارائه شده است. این مطالعه نشان می دهد که نتایج غیر محافظه کارانه هنگام استفاده از روش کلی به موارد محدود تر بدست می آیند، در حالی که حالت های خمشی درون هواپیما و خارج از هوا برای تقریبا یک تقویت کننده بار رخ می دهد، در حالی که روش عمومی نتایج محافظه کارانه را برای موارد مشابه دیده می شود که هنگامی که حالت خم شدن در هواپیما یکی از مهمترین موارد است، ارزیابی مقاومت خمشی درون هواپیما عضو به منظور تضمین ایمنی آن کافی خواهد بود. علاوه بر این، این مطالعه بینش نسبت به مشکل تعریف نواقص در هنگام برخورد با اعضای با محدودیت های جانبی را فراهم می کند.