The working alliance between homeless young adults and workers: A dyadic approach

توسعه یک اتحاد قوی میان بزرگسالان بی خانمان و کارگران اجتماعی آنها به عنوان یک عامل حیاتی در روند بهبود است. هدف از این مطالعه بررسی ترکیب اتحاد کارگران بین بزرگسالان بی خانمان و کارگران اجتماعی آنها و ارتباط آن با خودمختاری، انعطاف پذیری و کیفیت زندگی است. نمونه ای از 102 کودک جوان بی خانمان و 32 کارمند اجتماعی از دهخانه امکانات پناهگاه هلندی شرکت کردند. بزرگسالان بی خانمان با دو بار مصاحبه شدند: هنگام ورود به مرکز (ابتدایی) و ششم ماه پس از شروع اولیه و یا زمانی که مراقبت به پایان رسید قبل از آن. کارگران اجتماعی در مورد پیگیری کار در مورد اتحاد کارگر مورد سوال قرار گرفتند. داده ها با استفاده از یک طراحی با یک فرد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که جوانان بی خانمان جوان که به طور کلی اتحادیه قوی خود را با کارگر اجتماعی خود گزارش می دهند، کارمند اجتماعی نیستند که به طور کلی اتحاد های قوی (تقسیم جمعی) را گزارش کردند. علاوه بر این، اگر یک بالغ جوان گزارش داد که اتحاد خود را با کارفرمای خود به ویژه قوی داشته باشد، این کارگر لزوما گزارش نکرد که اتحاد قوی داشته باشد (روابط دو جانبه). جوانان بی خانمان که اتحاد کار قویتری با کارگران اجتماعی خود داشتند نسبت به دیگر بزرگسالان جوان که توسط یک کارمند اجتماعی پشتیبانی می شدند، بیشتر در مورد خودمختاری بیشتر بهبود یافت، نسبت به بزرگسالانی که گزارش دادند که اتحاد ضعیف دارند. نتایج ما نشان می دهد که اتحادیه کار در دستیابی به نتایج مهم است. یک رویکرد تبعیض آمیز باید تشویق شود که در آن جوانان به اندازه کافی ارزشمند و ایمن باشند تا بتوانند انتظارات خود را بیان کنند و یک اتحاد قوی کار کنند.