Task assignment under agent loss aversion

ما یک مدل تخصیص وظیفه ای را تحلیل می کنیم که در آن یک مدیر یک وظیفه را به یکی از دو عامل وابسته به دولت های آینده اختصاص می دهد. اگر عامل ها دارای ابزار مقعر باشند، مدیر اصلی این وظیفه را در اختیار دولت قرار می دهد. ما نشان می دهیم که اگر عامل ها از دست رفته باشند، یک تخصیص مستقل از دولت - اختصاص دادن کار به یک عامل واحد در همه حالت ها - می تواند بهینه باشد حتی زمانی که مدیر اصلی می تواند قرارداد احتمالی را بدون هیچ هزینه ای بنویسد.