Development and inefficient regulation under the threat of revolution

این مقاله یک مدل تعامل استراتژیک بین یک طبقه حاکمه ائتالف از دست رفته و یک طبقه کارگر محروم است که توانایی شورش آن انتخاب نخبگان نهادهای اقتصادی را محدود می کند. افراد غیرقانونی در مورد ظرفیت تولیدی اقتصادی، نامتقارنی که نخبگان میتوانند از آن برای اجرای قوانین اقتصادی تخریب شده برای ایجاد اجاره بیش از آنچه که بتوانند به نحو نسبتا کارآمدتر تولید شوند، ناکارآمد هستند. نتیجه اصلی ما این است که نحوهی که نخبگان استخدام را استخراج می کنند بستگی به سطح توسعه اقتصادی دارد. ما نشان می دهیم که در زیر یک سطح توسعه آستانه، نخبگان مقررات نسبتا ناکارآمد را انتخاب می کنند و بالاتر از سطح توسعه آستانه نخبگان مالیات نسبتا کارآمد را انتخاب می کنند.