Monitoring and evaluation of climate resilience for agricultural development - A review of currently available tools

انعطاف پذیری آب و هوا، که به عنوان توانایی پیش بینی، جذب، جایگذاری و یا بهبودی از تغییرات اقلیمی به شیوه ای به موقع و کارآمد تعریف شده است، تبدیل به یک اولویت اصلی توسعه در بخش های مختلف می شود. با این وجود، هنوز هیچ توافقی در مورد چگونگی ارزیابی انعطاف پذیری با وجود انتشار مقالات نظری متعدد در مورد موضوع وجود ندارد. چارچوب های اندازه گیری و توصیه های مختلف گشوده شده است، اما کاربرد آنها هنوز به طور انتقادی ارزیابی نشده است. با استفاده از یک بررسی جامع و یک روش انتخاب منظم، ابزارهای ارزیابی قابلیت انعطاف پذیری را که برای تغییرات آب و هوایی و توسعه کشاورزی و ارتباط آنها با چارچوب های نظری طراحی شده است، با تمرکز ویژه ای بر انتخاب شاخص ها و مقیاس و روش های اندازه گیری بررسی می کنیم. پانزده ابزار ناشی از سازمان های گوناگون بر اساس چارچوب اندازه گیری انتخاب و ارزیابی شد. مطالعه ما نشان می دهد که در حالی که برخی از ابزارها در رویکردهای کلاسیک قرار دارند، با اضافه کردن یک لنز مقاوم در برابر انعطاف پذیری به ابزارهای قبلی و بازآرایی شاخص ها، دیگران نشان می دهند تلاش واقعی برای فکر کردن دوباره به ابعاد انعطاف پذیری است. ما نتیجه گرفتیم که برای استفاده از ابزارهای ارزیابی انعطاف پذیری، یک چالش عمده این است که اطمینان حاصل شود که ابزارهای ساده و عملیاتی می توانند پیچیدگی را حل کنند. خط مشی کامل باید شامل جمع آوری داده های کمی و کیفی باشد و شامل شاخص های سیستماتیک و همچنین شاخص های ثبات و شوک ها باشد. تغییرات باید با نظارت و ارزیابی منظم با استفاده از ابزارهای ساده بر مبنای متغیرهای کلیدی که پروسه های سازگاری کوتاه مدت و تغییرات در دولت ها را در سطح سیستم مناسب ثبت می کنند، ردیابی شود. روش های پاک کردن رفاه انسان، از جمله تحول، باید از طریق رویکردهای سیستم محور مورد استفاده قرار گیرد تا از حالت های انعطاف پذیری بالقوه مطلوب جلوگیری شود. در نهایت، نتایج و نتایج اثرگذاری قوی از استفاده از این ابزار ها برای نشان دادن اینکه آیا مفهوم انعطاف پذیر در طول زمان مفید است در توسعه رانندگی به مسیرهای مطلوب لازم است مورد نیاز است.