A main driver or an intermediate variable? Climate change, water and security in the Middle East

رابطه بین تغییرات اقلیمی و درگیری های خشونت آمیز، در حال تشدید بحث های سیاسی و علمی است. با این حال تحقیق در مورد میزان و قدرت این رابطه هنوز متوقف نشده است و بسیاری از ادبیات عمدتا تجربی است و فاقد یک نظریه کافی است. این مطالعه یک چارچوب مفهومی را ایجاد می کند که ارتباطات خشکسالی و منازعه ناشی از تغییرات آب و هوایی را در روابط بالقوه تکرار می کند. این چارچوب به دو مطالعه موردی اعمال می شود که پاسخ های مختلفی به خشکی شدید دارند که به طور موقت با تغییرات آب و هوایی مرتبط است. برای این منظور، ما بررسی اثر خشکسالی 2007-10 که بر خاورمیانه در فرات و حوضه های پایین رود اردن تأثیر می گذارد، تحلیل می کنیم. در حالی که در حوضه فرات، خشکسالی 2007 و 2010 پس از وقوع درگیری شدید خشونت آمیز در سوریه به سر می برد که به عراق رسیده است، با وجود تنش بین کشورهای دریایی، مناقشات در حوضه رودخانه اردن بیشتر از آب تحت تأثیر قرار نگرفت. با استفاده از منابع متعدد، عوامل اصلی که بر پاسخ های خشکسالی در دو حوضه تأثیر می گذارد شناسایی و مقایسه می شود. نتایج نشان می دهد که رفتار ساختارهای سازمانی و سازمانی کشورهای بالادستی و کشورهای عضو، عوامل حیاتی را که بر احتمال وقوع جنگ تاثیر می گذارد، تشکیل می دهند. مهمتر از همه، درگیری ها تکامل یافته تنها زمانی که عوامل اساسی، به ویژه ظرفیت سازگاری، به خطر افتاده است. بنابراین، از دیدگاه نظری، ما دریافتیم که تغییرات آب و هوایی یک متغیر متوسط ​​است و باید به جای آن به عنوان یک رقیب اصلی درگیری، تحلیل شود.