Fuzzy methods for prediction of seismic resilience of bridges

جوامع در معرض مصیبت های طبیعی، مانند سونامی، زمین لرزه ها، طوفان ها و غیره قرار دارند. بنابراین ایجاد و ایجاد جوامع انعطاف پذیر ممکن است منجر به کاهش اثرات منفی فاجعه بار و بهبود سریع شود. در این مقاله، توابع جدید بازیابی لرزه ای و یک متریک برای ارزیابی قابلیت انعطاف لرزه ای پیشنهاد شده است که از مفاهیم نظریه مجموعه های فازی استفاده شده است. پارامترهای پایه مقاومتی با تئوری نمایندگی دانش فازی تعریف شده است، روند بازیابی پل ها از نظر توابع فازی مدل سازی شده است و مفاهیم از نظریه اندازه گیری فازی برای تعیین معیارهای انعطاف پذیری استفاده شده است. علاوه بر این، مدل ارائه شده در یک فرایند تصمیم گیری برای آمادگی بلایا برای جوامع، یکپارچه شده است. علاوه بر این، مدل در جاوا شبیه سازی شده است. پل در سانتا باربارا برای این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته است. روش پیشنهادی نشان داده است که تئوری مجموعه فازی یک ابزار کارآمدتر برای برآورد رابطه بین خسارت پل و عملکرد است؛ از آنجا که داده های جمع آوری شده براساس قضاوت کارشناسان تأیید شده است. نتیجه گیری شده است که بهبود آمادگی بلایای جوامع باعث افزایش انعطاف پذیری پل می شود. مدل پیشنهادی می تواند برای ارزیابی قابلیت انعطاف پذیری لرزه های دیگر اجزای زیرساخت مانند تونل ها، بخش های بزرگراه و در مورد پل ها در معرض خطرات مختلف سازگار باشد.