Seismic risk reduction through indigenous architecture in Kashmir Valley

از زمان تأسیس آن، دره کشمیر مشخصه لرزه ای شدید است که تاثیر چشمگیری بر چشم انداز، میراث و سنت های کشور داشته است. در واقع، میراث معماری آن تا حد زیادی توسط ارتباطات طبیعی با انسان و فیزیکی با اجتماعی شکل گرفته است. با شروع از معماری سنگی کلاسیک در هزاره اول، و پس از آن دوره ای با ساختن چوب، کشمیر در نهایت شاهد معماری بومی (مخلوط) به شکل تاقق و دجی دیواری از دو قرن گذشته بود. معماری تاق و دهجی-دوری، نشان دهنده کاهش خطر بروز لرزه ای به تهدید زلزله است که از طریق استفاده از قاب چوب با قاب چوبی با سنگ تراشی ساخته شده است. وقوع متلاشی شدن زمین لرزه ها در کشمیر طی قرن ها منجر به کشمکش جامعه کشمیر شد تا یاد بگیرند که برای مبارزه با زمین لرزه ها ما باید آنها را بدانیم: چگونه آنها آسیب می رسانند، جایی که آنها بارها و بارها اتفاق می افتد و مهم تر اینکه چگونه خطر لرزه ای به حداقل برسد. این کاهش خطر لرزه ای توسط تکنولوژی موجود، گزینه استفاده از منابع و راهبردهای مدیریت ریسک مورد نیاز بود. حتی دیالکتیک اغلب منعکس کننده آن است که مردم تحت تاثیر لرزه ای منطقه ای که در آن زندگی می کردند تحت تأثیر قرار گرفتند.