Smallholder farmers' behavioural intentions towards sustainable agricultural practices

معرفی شیوه های پایدار به عنوان یک راهبرد پیروزی برای کشورهای کم درآمد در نظر گرفته می شود که به طور بالقوه به طور همزمان بهبود امنیت غذایی و مسائل زیست محیطی را بهبود می بخشد. علیرغم مطالعات متعدد که بر پذیرش نوآوری های تکنولوژیک تمرکز دارد، کار کم روی رفتار اجتماعی و روان شناختی کشاورزان با توجه به شیوه های پایدار انجام شده است. در این تحقیق، نیت های کشاورزان کوچک به دو شیوه تقسیم می شود: حداقل کاشت و کاشت ردیف. نظریه تجزیه شده از رفتار برنامه ریزی شده به عنوان یک چارچوب نظری برای تحلیل اهداف مورد استفاده قرار می گیرد. یافته ها نشان می دهد که نگرش ها و مسائل هنجاری مثبت، تمایل کشاورزان به پذیرش هر دو روش را توضیح می دهند. کنترل درک شده نیز دارای تأثیر مثبت قابل توجهی در قصد اعمال حداقل خشخاش است. هنگامی که قصد شکل می گیرد، انتظار می رود که کشاورزان قصد خود را زمانی که فرصت ها بوجود می آیند انجام دهند. علاوه بر این، سودمندی درک شده، سرمایه اجتماعی و سهولت درک عملکرد نیز پیش بینی کننده های مهم نگرش کشاورزان هستند. علاوه بر این، سرمایه اجتماعی و آموزش، عوامل موثر بر مسئله هنجاری هستند که به نوبه خود رابطه مثبت بین آموزش، سرمایه اجتماعی و قصد را نیز میانجی می کند. در نهایت نشان داده شده است که نه منابع درک شده و نه اطلاعات از رسانه ها به طور قابل توجهی نیت های کشاورزان را تحت تاثیر قرار می دهد. این مقاله به این ترتیب نشان می دهد که سرمایه اجتماعی، کارآمدی شخصی، آموزش و سودمندی درک شده نقش مهمی در تصمیم گیری در مورد اتخاذ شیوه های پایدار دارد. به علاوه، تمایل به اتخاذ به نظر می رسد با نگرش منفی و مسائل هنجاری ضعیف محدود می شود. بنابراین، برای بهبود پذیرش روش های پایدار توسط کشاورزان کوچک، توجه به مسائل اجتماعی و روان شناختی باید توجه شود. این امر می تواند منجر به بهبود بهره وری مزرعه و افزایش معیشت افراد ثروتمند شود.