Does public transit improvement affect commuting behavior in Beijing, China? A spatial multilevel approach

کشورهای در حال توسعه مانند چین در دهه گذشته، تغییرات بزرگی را تجربه کرده اند. تحولات شهر با نوآوری های حمل و نقل مشخص می شود که به افراد امکان می دهد به حالت های سریع رفت و آمد برای فعالیت های کاری دسترسی پیدا کنند و تاثیرات بالقوه ای را در رفتار رفت و آمد داشته باشند. در این مقاله اثرات بالقوه گسترش سیستم مترو در پکن در رفتار رفت و آمد بررسی می شود. طراحی روش شناسی ما برای اثرات فضایی با استفاده از مدل لجستیک باینری چند سطحی بیزی با اثرات تصادفی فضایی کنترل می شود. با استفاده از نظرسنجی های فردی مقطعی در پکن، نتایج نشان می دهد که افزایش قابل ملاحظه ای در سفرهای مترو در حال حرکت است، در حالی که سفرهای غیرمتمرکز و اتوبوس با پیشرفت مترو جدید کاهش می یابد. نتایج مقایسه مدل شواهدی در مورد حضور اثرات فضایی در تأثیر نقش ویژگی های محیط ساخته شده برای بازی در تحلیل رفتار رفتاری نشان می دهد.