Coordinating a supply chain for deteriorating items with multi-factor-dependent demand over a finite planning horizon

این مطالعه یک زنجیره تامین یک تولید کننده و یک خرده فروش را برای خراب شدن اقلام در یک افق برنامه ریزی محدود می داند. در مورد تقاضای وابسته به چند عامل، ما هماهنگی سیستم را در یک مکانیسم قرارداد بررسی می کنیم. اول، ما یک مدل غیر متمرکز و یک مدل متمرکز را با هم مقایسه می کنیم. بعدا، ما یک قرارداد اشتراک درآمد و یک قرارداد تجدیدنظر به اشتراک درآمد پیشنهاد میکنیم تا زنجیره تأمین غیر متمرکز را هماهنگ کنیم. ما الگوهای پیشنهادی را با مثال عددی نشان می دهیم و تجزیه و تحلیل حساسیت نتایج هماهنگی را بر اساس چندین پارامتر کلیدی انجام می دهیم. نتایج نشان می دهد که سود خالص زنجیره ای در سیستم متمرکز با حداقل 13 افزایش می یابد، در حالی که هر دو قرارداد می توانند سیستم را هماهنگ کرده و پارامتر کسری درآمد وجود داشته باشد، زمانی که هر قرارداد برای هر دو عضو زنجیره تامین قابل قبول است و درآمد تجدیدشده قرارداد به اشتراک گذاشتن همیشه سود بالاتری نسبت به قرارداد به اشتراک درآمد دارد. علاوه بر این، سود خالص زنجیره ای تحت قرارداد تجدید نظر درآمدی نشان می دهد که معادل آن با سیستم متمرکز است.