کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
5473962 1520489 2017 13 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Assessing risk of estuarine ecosystem collapse
ترجمه فارسی عنوان
ارزیابی خطر سقوط اکوسیستم فاضلاب
کلمات کلیدی
ترجمه چکیده
اکوسیستم های استانآور به طور روزافزون با توسعه ساحلی و تغییرات آب و هوایی تهدید می شوند. تعداد زیادی از استازه ها در سراسر جهان، ارزیابی ریسک را برای ارزیابی تلاش های حفاظت از محیط زیست ضروری می سازد. طرح هایی برای ارزیابی خطر سقوط اکوسیستم در اکوسیستم های زمینی طراحی شده اند، که اغلب با یک نوع خاص گیاه شناسی تعریف می شوند، و کاربرد آن در دریاچه ها نامشخص است. در اینجا ما علل و نشانه های فروپاشی اکوسیستم استوآرین را در نظر می گیریم و با استفاده از مطالعه موردی خلیج چساپیک، قابلیت ارزیابی ریسک های اکوسیستم در اکوسیستم های اقیانوس آرام، که توسط موزاییک زیستگاه ها مشخص می شود، ارزیابی می شود. فستیوال های عملکردی با ناهمگنی زیستگاه و اتصال، نگهداری از زیستگاه های تشکیل دهنده از طریق استخدام، و ساختار طوفیک پیچیده از جمله شکارچیان صخره ای مشخص می شود. علاوه بر این، تولید اولیه و زیست توده در مقایسه با گونه های پالایی، غالب هستند. بدین ترتیب همگن سازی انواع گونه های زیستگاه، کاهش قابلیت اتصال، خرابی استخدام، از دست دادن شکارچیان بره و کاهش نسبت زیست توده بته به پالاژیک ممکن است نشانه های یک مسیر به سمت سقوط باشد. در اکوسیستم های زمینی، معیارهای مورد استفاده برای ارزیابی خطر سقوط اکوسیستم شامل کاهش یا محدود شدن توزیع اکوسیستم، تضعیف محیط زیست، تغییرات در ترکیب گونه ها و کاهش عملکرد اکولوژیکی است. به عنوان مرزهای رسوبات به طور معمول توسط توپوگرافی تعریف شده، به ندرت تغییرات قابل توجهی در منطقه اکوسیستم رخ می دهد. علاوه بر این، به علت اینکه میزان رسوبات به طور معمول کوچک است، ارزیابی ها براساس مساحت اشغال ممکن است بیش از حد خطر را افزایش دهند. در عوض، معیارهای مبتنی بر تغییرات زیستی و زیستی، که بسیاری از آنها از طریق برنامه های نظارت مستند می شوند، ممکن است برای ارزیابی ریسک اکوسیستم های استوایی مفید باشد.
موضوعات مرتبط
مهندسی و علوم پایه علوم زمین و سیارات اقیانوس شناسی
پیش نمایش مقاله
ارزیابی خطر سقوط اکوسیستم فاضلاب
چکیده انگلیسی
Estuarine ecosystems are increasingly threatened by coastal development and climate change. The large number of estuaries globally necessitates risk assessment to prioritise conservation efforts. Schemes for assessing risk of ecosystem collapse have been designed around terrestrial ecosystems, often defined by a single characteristic vegetation type, with their applicability to estuaries unclear. Here we consider the causes and symptoms of estuarine ecosystem collapse and assess, using a case study of the Chesapeake Bay, the applicability of ecosystem-level risk assessments to estuarine ecosystems, typified by mosaics of habitats. Functional estuaries are characterised by habitat heterogeneity and connectivity, maintenance of constituent habitats through recruitment, and a complex trophic structure including apex predators. Additionally, primary production and biomass are dominated by benthic, as opposed to pelagic, species. Hence, homogenisation of habitat types, decreased connectivity, recruitment failure, loss of apex predators and a decreased ratio of benthic to pelagic biomass may be symptoms of a trajectory towards collapse. In terrestrial ecosystems, criteria used for assessing risk of ecosystem collapse include declining or restricted distribution of ecosystems, degradation of the abiotic environment, changes in species composition and declining ecological function. As the boundaries of estuaries are typically defined by topography, rarely do significant changes in the area of the ecosystem occur. Furthermore, because the extent of estuaries is typically small, assessments based on area of occupancy may over-inflate risk. Instead, criteria based on abiotic and biotic changes, many of which are documented through monitoring programs, may be most useful for risk assessments of estuarine ecosystems.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Ocean & Coastal Management - Volume 140, May 2017, Pages 46-58
نویسندگان
, ,