Mitochondria and mitochondria-induced signalling molecules as longevity determinants

بحث متقابل شدید بین میتوکندری و هسته به طور مداوم سلول را در مورد وضعیت عملکرد این اندام های حیاتی اطلاع می دهد و یک پاسخ استرس موثر را ایجاد می کند که سلول را تقویت می کند و باعث زنده ماندن آن می شود. جالب توجه است که این اثر می تواند با استفاده از عوامل محلول در یک سلول خودمختار غیر سلولی به بافت های دفاعی گسترش یابد. این پاسخ استرس مسئول افزایش طول عمر در بسیاری از مدل های حیوانی است، در حالی که در انسان هنوز کمبود دانش وجود دارد. این بررسی خلاصه ای از داده های موجود در مورد دخالت میتوکندری در طول عمر تمرکز ویژه در این فعالیت سیگنالینگ و پاسخ استرس پس از آن است که به دست آمده است، و پیشنهاد این ایده است که، به طور مشابه به مدل های حیوانی، انسان می تواند از این پاسخ از نظر تأخیر پیری و طول عمر.