Spatial responses, immediate experience, and memory in the monkey hippocampus

بحث در مورد عملکرد هیپوکامپ اغلب تئوری هایی را که برای نقشه برداری فضایی در برابر کسانی که برای نقش مرکزی در حافظه استدلال می کنند حمایت می کند. این بررسی نشان می دهد که آیا تحقیق در میمون از دیدگاه است که پردازش اطلاعات فضایی برای عملکرد هیپوکامپ ضروری است. در حمایت از نظریه پردازش فضایی، نورون ها در شکل گیری هیپوکامپ میمون دارای تنظیم فضایی قابل توجهی هستند و برای به طور موثر استفاده از روابط فضایی اختصاصی لازم است هیپوکامپ موزائیک مورد نیاز است. با این حال، هیپوکامپ همچنین از فرآیندهای غیر فضایی پشتیبانی می کند، زیرا نورون ها به طور واضح به رویدادهای مشخص کارایی پاسخ می دهند و آسیب هیپوکامپ باعث برهم زدن هر دو مورد کسب سود و نظارت بر وقایع جاری در پارادایم های غیر فضایی می شود. ویژگی هایی که بین فعالیت های وابسته به هیپوکامپ و غیر فضایی مشترک به اشتراک گذاشته می شود به یک مکانیزم رایج مبتنی بر عملکرد هیپوکامپ اشاره دارد که مستقل از پردازش اطلاعات مکانی است. ما پیشنهاد می کنیم که اطلاعات فضایی فقط یک جنبه از تجربه فوری ارائه شده توسط هیپوکامپ است. داده های کنونی حاکی از این است که هیپوکامپوس بسیاری از جنبه های تجربه در حال پیگیری را دنبال می کند و نقش اولیه هیپوکامپ در پیوند دادن وقایع با تجربه به قسمت های واحد می باشد.