The spatial dynamics of ecosystem engineers

تغییرات در ویژگی های زیستی اکوسیستم به ندرت با توجه به مدل های پویایی جمعیت، که معمولا بر روی تعاملات طعمه و رقابت بین گونه ها تمرکز می کنند، مورد توجه قرار گرفته اند. با این حال، درک پویایی جمعیت از ارگانیسم هایی که باید زندگی خود را برای زنده ماندن تغییر دهند، مهندسان به اصطلاح مهندسی اکوسیستم، مستلزم ترکیب صریح تعاملات بی رویه در مدل ها هستند. در اینجا ما یک مدل از مهندسان اکوسیستم را که در فضا و زمان گسسته است مطالعه می کنیم و در آنجا مهندسان و زیستگاه های آنها در تکه های ثابت شده به سایت های غارهای منظم مرتب شده اند. رشد جمعیت مهندس با معادله ریککر با ظرفیت باربری وابسته به تراکم که توسط تعداد زیستگاه های اصلاح شده ارائه می شود مدل می شود. مرحله پراکندگی انتشاری تضمین می کند که کسری از مهندسان از تکه های تولد خود به تکه های همسایه حرکت می کنند. ما متوجه می شویم که پراکندگی تنها در دینامیک متاوپولوله تاثیر می گذارد در صورتی که دینامیک های محلی یا تک تظاهرات رفتار آشفته ای را نشان می دهند. در این صورت، می تواند رفتار آشوبآور را سرکوب و از انقراض در رژیم نرخ رشد طبیعی ذاتی جمعیت اجتناب کند.