The principle of compromise in competition: exploring stability condition of protein folding

فرضیه ترمودینامیکی و پایداری جنبشی در حال حاضر برای درک پوشیدن پروتئین استفاده می شود. پیشین فرض می کند که حداقل انرژی آزاد انرژی مکانیسم منحصر به فرد غالب در اکثر موارد است، در حالی که دوم نشان می دهد که برخی از پروتئین ها حتی انرژی آزاد را در حالت های متوسط ​​می بینند و حالت های بومی آنها در منطقه انرژی آزاد انرژی بالاتر از حد سینمایی است. این مقاله وضعیت پایداری ساختارهای پروتئین را بر اساس مطالعه ما درباره سیستم های شیمیایی پیچیده بررسی می کند. ما معتقدیم که جداسازی هر یک از دیگر منطقی نیست زیرا باید آنها را به هم متصل کرد و ساختارهای پروتئینی باید توسط حداقل دو مکانیسم که منجر به حالت های مختلف مشخص می شود تحت سلطه قرار گیرد. به این نتیجه می رسیم که: (1) ساختار پروتئین ها پویا است، نشان دادن حالت های مشخصه های مختلف که به طور متناوب در حال ظهور هستند و هر یک از آنها توسط یک مکانیزم مربوطه تحت سلطه قرار می گیرد. (2) سازش در رقابت با مکانیزم های غالب چندگانه ممکن است کلید درک ثبات ساختار پروتئین باشد. (3) فرآیند پویا تاول زدن پروتئین باید از طریق سری زمانی از هر دو تغییرات پر انرژی و ساختاری آن، که بسیار معنی دار و قابل اجرا از منظر انرژی آزاد است، نشان داده شده است.