A game theory based framework for assessing incentives for local area collaboration with an application to Scottish salmon farming

جنبش های آب که پاتوژن ها را حمل می کنند به این معنی است که در بیماری های آبزی پروری، اغلب به طور هماهنگ با همسایگان هماهنگ می شود. مدیریت چنین منطقه ای به طور گسترده ای و صریح برای مدیریت پاتوژن در مزارع ماهی قزل آلا دریایی کاربرد دارد. مدیریت موثر منطقه نیاز به حمایت فعال مدیران مزرعه دارد و یک چارچوب مبتنی بر نظریه بازی ساده برای شناسایی شرایط مورد نیاز که در آن همکاری در نظر گرفته شده است که در بهترین حالت خود است. مدل اعمال شده بر اساس مدیریت منطقه است که برای مزارع علفکش اسکاتلندی مورد استفاده قرار می گیرد، اما سادگی آن اجازه می دهد تا آن را به سایر سیستم های آبزی پروری کنترل شده با منطقه تحت مدیریت متمرکز شود. در این مدل، مدیران خرید بین ماهی های پاتوژن آزمایشی مورد آزمایش یا ماهی های ارزان تر و غیر آزمایش شده که ممکن است پاتوژن ها را حمل کنند را انتخاب کنند. بازنشستگی درک شده بستگی به میزان اعتماد به نفس دارد که همسایگان ماهی غیر آزمایش نشده را خریداری می کنند، خطر ابتلا به پاتوژن هایی را که بین مزارع گسترش می یابد. برای یک سطح معینی از خطر، اعتماد به همسایگان در کنترل بیماری های معتدل متوسط ​​احتمالا مهم است. بیماریهایی که تحت تأثیر کم اثر قرار دارند به اعتماد به نفس بالا نیاز دارند زیرا ممکن است یک همسایه به احتمال زیاد وارد شود، در حالی که آزمایشات برای بیماری های نادر با شدت بالا، صرف نظر از اقدامات همسایگان ممکن است مقرون به صرفه باشد. در برخی موارد ممکن است تست ممکن است در یک سطح منطقه سودمند باشد، حتی اگر تمام مزارع انفرادی بهتر از آزمایش نباشند. اعتماد به نفس بیشتری در مناطق با بسیاری از مزارع وجود دارد و بنابراین مدیریت تمرکز در کوچکتر، اپیدمیولوژیک ناقص، مناطق ممکن است بیشتر موثر باشد. اطمینان مورد نیاز برای همکاری می تواند با توسعۀ توافقات رسمی و مشارکت بیرونی بی نظیر از جمله نهادهای تجاری یا دولت افزایش یابد.