Are we taking full advantage of the growing number of pharmacological treatment options for osteoporosis?

ما به طور فزاینده ای آگاهیم که شیوه ای که سنین اسکلت ما در بین جمعیت ها یکسان نیست. گزینه های درمان دارویی با توان بالقوه برای مقابله با کاهش سن در کاهش قدرت اسکلت در بازار همچنان در دسترس است، با وجود ناتوانی فعلی ما در استفاده کامل از این درمان ها با توجه به نیازهای انحصاری بیومکانیک منحصر به فرد فرد. کشف مکانیزم های جدید مولکولی که بهبود تحویل هدفمند داروها را مهیا می کند؛ با این حال، این تنها یک بخش از راه حل برای از دست دادن استخوان مربوط به سن دیفرانسیل است. برای بهبود رژیم های درمانی فعلی، ما باید مکانیسم های بیومکانیکی خاصی را تعریف کنیم که چگونه این مسیرهای مولکولی در نهایت بر کل مقاومت شکستگی استخوان تأثیر می گذارد. با بهبود درک ما از رابطه بین مکانیسم های مولکولی و بیومکانیک، پزشکان بهتر خواهند توانست از مزایای درمان های دارویی موجود در دسترس استفاده کنند. در نهایت این ما را قادر می سازد تا خطر ابتلا به شکست در بین سالمندان را به طور استراتژیک، مؤثرتر و اقتصادی تر کاهش دهد. در این مورد، بررسی زیر خلاصه پایه بیومکانیک استراتژی های درمانی فعلی را در حالی که تعریف می کند که چگونه مکانیزم های مختلف بیومکانیک منجر به کاهش مقاومت شکستگی می شود. امید است که این ممکن است به عنوان یک الگو برای شناسایی اهداف جدید برای درمان های دارویی استفاده شود که پزشکان را قادر می سازد تا مراقبت های شخصی را انجام دهند تا بروز شکستگی در سطح جهانی کاهش یابد.