Persistence: a copacetic and parsimonious hypothesis for the existence of non-inherited resistance to antibiotics

ما فرض می کنیم که مقاومت فنوتیپی به آنتی بیوتیک ها، استقامت، یک شخصیت تکامل یافته (انتخاب شده برای) نیست، بلکه به عنوان جهش، یک محصول ناخواسته از انواع خطاها و مشکلات است. میزان تولید این خطاها با قرار گرفتن در معرض این داروها افزوده می شود. ژنهایی که به عنوان تولیدکنندهی مشتقات شناخته شدهاند، به طور مشابه ژنهای جهش یافته مشابه هستند؛ آنها نرخی را که این خطاها رخ می دهند و یا اصلاح می شوند، تعدیل می کنند. در تئوری، این باکتری های مقاوم به فنوتیپ می تواند میزان درمان میکروبیولوژیک را با درمان آنتی بیوتیک کاهش دهد.