Decoding protein networks during virus entry by quantitative proteomics

ورود ویروس به سلول های میزبان بر متابولیسم ساختارهای ویروسی و میزبان، از جمله چربی ها، کربوهیدرات ها و پروتئین ها متکی است. به طور خاص، متابولیسم پروتئین-پروتئین بین پروتئین های سطح ویروسی و پروتئین های میزبان و همچنین متابولیسم پروتئین و پروتئین ثانویه میزبان نقش مهمی در هماهنگی اتصال و جذب ویروس ها دارد. این تعاملات پویا هستند و اغلب شامل مجتمع های چند پروتئین هستند. در دهه گذشته، روشهای پروتئومیک مبتنی بر طیف سنجی جرم به حساسیت و سازگاری بالا با توان بالا از روش های ژنومیک دسترسی پیدا کرده و در حال حاضر به کمترین مقدار پروتئین در نمونه های پیچیده از مواد محدود اجازه می دهد. همانطور که پروتئومیکس اطلاعات ضروری در مورد موجودات بیولوژیکی فعال مانند پروتئین، از جمله تغییرات پس از انتقال و تعاملات آن با دیگر پروتئین ها را فراهم می کند، در روش جعبه ابزار ویروس شناس، یک روش ضروری است. در اینجا ما در طی ورود ویروس به پروتئین ها بررسی و مقایسه روش های بیوشیمی کلاسیک برای مطالعه ورود با تکنیک های پیشرفته کم پروتئومیک پیشرفته. ما ارزش پروتئومیک های کمی را در نقشه برداری از شبکه های ورودی ویروس های کاربردی برجسته می کنیم، درباره مزایا و محدودیت ها بحث خواهیم کرد و نشان خواهیم داد که چگونه روش شناسی در آینده در تحقیق در مورد ورود ویروس کمک خواهد کرد.