Exploring the self-assessment of sustainability indicators by different stakeholders

یکی از نقش های اصلی شاخص ها ارتباط با سهامداران است. با این حال، انواع مختلف ذینفعان می توانند به طور متفاوتی با یکدیگر تفاوت داشته باشند، به دلیل ارزش های مختلف، منافع یا زمینه های فرهنگی و علمی. شکاف قابل توجهی بین داده های شاخص ها و ادراک ذینفعان می تواند به شکست شاخص ها در انجام نقش ارتباطی خود اشاره کند. با وجود این، بیشتر ادبیات مربوط به مشارکت ذینفعان با شاخص های پایداری بر مشارکت در طراحی و توسعه سیستم های شاخص (به عنوان مثال در انتخاب شاخص) و یا جمع آوری داده ها برای محاسبه شاخص ها متمرکز است. هدف اصلی این تحقیق، بررسی خود ارزیابی شاخص های پایداری است که توسط انواع مختلف ذینفعان، از جمله جوامع محلی، متخصصین، تصمیم گیران و دانشگاه ها و نحوه ارتباط آن با داده های شاخص، بررسی شده است. یک سیستم شاخص توسعه پایدار منطقه ای برای منطقه الغارو - منطقه جنوبی ترین پرتغال - مورد استفاده قرار می گیرد. تجزیه و تحلیل متمرکز بر زیر مجموعه ای از شاخص های عنوان شده است، که معمولا در ارتباط با مخاطبان گسترده تر هدف قرار می گیرد. نتایج نشان می دهد اختلاف نظر در میان شرکت کنندگان مختلف، در برخی موارد هر گروه تفسیر های مختلفی از شاخص ها را ارائه می دهد. الگوهای پاسخ مختلف بین سهامداران محلی از شهرداری های مختلف در منطقه مشخص شد. همچنین ممکن است مشخص شود که کدام شاخص ها نیاز به بهبود و چه نوع پیشرفت هایی دارند، یعنی افزایش توانایی ارتباطی شاخص ها. یافته های ما از این مفهوم پشتیبانی می کند که ارزیابی عملکرد پایدار توسط ذینفعان می تواند به عنوان روش غیرمستقیم برای ارزیابی نقاط قوت و ضعف مجموعه شاخص های فنی و نتیجه گیری در مورد ارزش کلی و ارزش اجتماعی آن استفاده شود.