Phenotype adjustment promotes adaptive evolution in a game without conflict

گیاهان ممکن است فنوتیپ های خود را در پاسخ به محیط اجتماعی و فیزیکی تنظیم کنند. چنین پلاستیکی فنوتیپی شناخته شده است که به تکامل یا انطباق کمک می کند یا تضعیف می کند. در اینجا، ما نتایج تکاملی پلاستیکی فنوتیپی تطبیقی ​​را در یک بازی تکراری مورد بررسی قرار می دهیم که شامل دو بازیکن است که در آن منافع خاصی ندارند. یک مثال ممکن است رشد و تخصیص جنس از یک جفت مادری میگو در بدن یک اسفنج است. ما در نظر گرفتن شکل گیری جفت های تصادفی، محدودیت کل منابع برای رشد و نیازهای سرمایه گذاری مردانه برای تخم های تخمگذار توسط همکار قرار می گیریم. سه پویایی تکاملی مختلف زیر را مقایسه می کنیم: (1) بدون تنظیم: هر فرد یک فنوتیپ مشخص شده توسط ژنوتیپ خاص خود را توسعه می دهد؛ (2) تنظیم یک بازیکن: فنوتیپ اولین بازیکن توسط ژنوتیپ خود مشخص شده است، و بازیکن دوم فنوتیپ را انتخاب می کند که تناسب اندام خود را به حداکثر می رساند. (3) تنظیم دو بازیکن: اولین بازیکن یک فنوتیپ اولیه را که توسط ژنوتیپ خود مشخص شده است نشان می دهد، بازیکن دوم فنوتیپ را با توجه به اولین بازیکن انتخاب می کند و در نهایت بازیکن اول آن فنوتیپ را با توجه به بازی دوم بازیابی می کند. ما نشان می دهیم که تنظیمات تک بازیکن و دو نفره برای رسیدن به حداکثر آمادگی تکامل می یابند. در مقابل، پویایی بدون تعدیل، در بعضی موارد برای رسیدن به نتیجه با بالاترین آمادگی ناکام ماند. برای محدوده متوسطی از هزینه های مرد، تکامل بدون تنظیم، دو هورفاودیتای با اندازه برابر را درک می کند، در حالی که تنظیمات یک نفره و دو نفره یک مرد کوچک و یک زن بزرگ را تحقق می بخشد.