Stability study of quinoxaline and pyrido pyrazine based co-polymers for solar cell applications

ما دو خانواده همپلوئر را ارائه می دهیم؛ یکی بر پایه یک واحد تیوفن-کینکسالین و یک واحد بر روی واحد تریپن پرییدو پریآزین. پلیمریزاسیون این مونومرها با تیوفن هگزیلی تیوفن جهت تولید پلیمر با جذب نوری انجام شده است که به طور کامل قسمت قابل ملاحظه طیف خورشیدی را با هدف ارتقاء عملکرد سلول خورشیدی این پلیمرها به طور کامل پوشش می دهد. ما همچنین بررسی کردیم که چگونه درصد کسر تیوفن هگزیلی تیوفن بر پایداری عکس اکسیداتیو این پلیمرها تأثیر می گذارد. سلولهای خورشیدی تیوفن پیریدو پریزین باعث افزایش کارایی دستگاه در هنگام افزودن تیوفن هگزیلی تیوفن شده و علاوه بر این، پایداری نیز در هنگام درج این واحدها حفظ شده است. در مقابل، ما دریافتیم که برای پلیمری مبتنی بر تیوفن-کینوکسالین، هر دو عملکرد و ثبات دستگاه با افزایش فیله تیوفن هگزیل تیوفن کاهش یافته است. علاوه بر این، نتایج ما نشان می دهد که پایداری اکسایش عکس تیتوفن-کینوکسالین هم مولکول مستقل از وزن مولکولی پلیمر و همچنین ضخامت فیلم است.