Bark-scratching of storm-felled trees preserves biodiversity at lower economic costs compared to debarking

نتایج ما نشان داد که هر دو خشکی پوست و خراش پوست به طور معنی داری تعداد تایپوگراف های آفت آفت را که به طور متوسط ​​4 درصد (پوست خراشیده شده) و 11 درصد (پوست خراشیده شده) از تعداد افرادی که از درخت های کنترل نشده درمان می شوند، کاهش می دهد. در مقایسه با کنترل درختان، دگرسانی به طور قابل توجهی باعث کاهش تراکم گونه های قارچ های ساکن درختان، سوسک های ساکرولیس و اسپس های پارازیتویید شد. در مقابل، تراکم پوستی، تراکم کلی گونه های قارچ های ساکن درخت، سوسک های سابرولیس و اسپس های انگلی را کاهش نمی داد. زمان مورد نیاز برای خراش پوست توسط دستگاه به طور قابل توجهی کمتر از خشک کردن بود، در حالیکه تراشیدن پوست با اره برقی نیاز به مقدار مشابهی از زمان خراشیدن معمولی داشت. با این حال، خراش پوستی برخی از اثرات منفی مشترک با خاردار شدن داشت، مانند کاهش قابل توجه سوراخ های ظهور ویروس چوب و کاهش سوراخ های ساخته شده توسط دندان های دامی. از این رو، درختان بریده شده مانند پوست خرد کردن، ممکن است روی سطوح تنوع بیشتر تنوع زیستی تأثیر بگذارد و باید فقط در صورت نیاز به مدیریت آفات ضروری باشد. ما از سیاست گذاران و مدیران منابع طبیعی مستلزم به سرعت در حال تغییر مدیریت فعلی آفات به روش های جدید از پوست خراش، به ویژه در مناطق حفاظت شده است. چنین تغییری در کنترل آفات پس از اختلال باعث ایجاد یکپارچگی اکوسیستم در هزینه های اقتصادی پایین تر در مقایسه با خشخاش می شود.