Exploring anxiety in schizophrenia: New light on a hidden figure

اضطراب یکی از کمترین ویژگی های اسکیزوفرنی است، علیرغم شواهدی از تاثیر قابل توجه آن بر پیامدهای بیماری. هدف از این پژوهش بررسی ساختار اضطراب در نمونه بیماران سرپایی مبتلا به اسکیزوفرنیا، بررسی رابطه بین دامنه های شناختی بالینی، عصبی و اجتماعی، و همچنین تجربیات دوران کودکی و همچنین نقش نسبی آنها در تعیین اضطراب است. مدل رگرسیون مرحله ای رو به جلو بر روی نمونه ای از 68 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی برای بررسی اثر پیش بینی متغیرهای مختلف بر اضطراب انجام شد. پیش بینی کنندگان بر اساس ادبیات گذشته انتخاب شده اند و شامل اقدامات شناختی روان پاتولوژیک، عصبی شناختی و اجتماعی و همچنین عوامل محیطی پیشمربیدی هستند. تجزیه و تحلیل نشان داد که سهم قابل توجهی از تجربیات ناخوشایند دوران کودکی، و پس از آن دچار افسردگی شخصی است، در حالی که هیچ اثر معنی داری برای شدت علائم و بازده شناختی جهانی نیافت. نتایج نشان می دهد که اضطراب به طور عمده توسط عوامل زیست محیطی اولیه و همچنین با ابعاد اجتماعی-شناختی مانند دشواری شخصی تعیین می شود. داده ها همچنین نشان می دهد که اضطراب می تواند به عنوان یک ساختار مستقل در نظر گرفته شود، نه به عنوان یک عارضه ی ساده ی بیماری. این مطالعه دارای مفاهیم بالینی است؛ زیرا اهمیت اجرای ارزیابی های استاندارد شده و مداخلات گروهی به ویژه هدف قرار دادن اضطراب در اسکیزوفرنیا را برجسته می کند.