The effects of pity on self- and other-perceptions of mental illness

تحقیقات قبلی نشان داده است که تاسف می تواند تأثیر مثبت بر ادراکات عمومی افراد مبتلا به بیماری روحی داشته باشد، اما تاثیرات منفی بالقوه ادراکات گناه را به اندازه کافی درک نکرده است. هفتاد و پنج متقاضی تحقیق در زمینه بیماری های شدید روحی، از ضعف، سرخوردگی عمومی، شرم، ناامیدی، توانایی شخصی، اعتماد به نفس، افسردگی و کیفیت زندگی در ابتدای دوران، اقداماتی را انجام دادند. اقدامات ناامیدی، توانمند سازی شخصی، عزت نفس و افسردگی شش ماه بعد تکرار شد. همبستگی دو جانبه ارتباطات قابل توجهی بین تسلیم و دیگران یافت. اثرات ناخود آگاه از جمله خطرناک بودن، ترس، جدایی، اجتناب و ناهماهنگی درک شده. گناه پایه به طور معنی داری با خودبستگی های ننگی مانند شرم، ناامیدی، توانایی پایین تر، عزت نفس پایین، افسردگی و کاهش کیفیت زندگی رابطه معنی داری داشت. با پیگیری شش ماهه، آرزوی پایه هنوز با افزایش ناامیدی و افسردگی همراه با کاهش قدرت و عزت نفس همراه بود. خشم، اجتناب، نگرش درک، شرم و اعتماد به نفس به طور معنی داری در هیجان در رگرسیون های خطی چندگانه به طور معنی داری وجود دارد. نتایج تجزیه و تحلیل مسیر نشان می دهد که ارتباط معنی داری مثبت بین ترس در ابتدای شروع و افسردگی در پیگیری شش ماهه با اعتماد به نفس و ناامیدی متاثر از آن بود. افرادی که بیماری روحی را با تجربه تاسف مشاهده می کنند منفی بودن و دیگر اثرات ناگواری را تجربه می کنند. این اثرات 6 ماه بعد ادامه دارد. این یافته ها پیامدهای مهمی برای برنامه های تبلیغاتی کاهش دهنده آلودگی است.