Health crises, social support, and caregiving practices among street children in Bangladesh

تخمین زده می شود که 1-3 میلیون کودک در خیابان های داکا زندگی می کنند، بنگلادش بر پایه ی یکدیگر برای بقا در یک محیط با بیماری، خشونت و فقر متکی است. تحقیقات به ندرت بررسی محیط مراقبت روزانه کودکان خیابانی در بنگلادش را بررسی می کنند و یا اینکه چگونه از بیماری و آسیب به چنین تجربه ای رایج می روند. برای درک روشهای مراقبت از کودکان خیابانی، این مقاله بخشی از مطالعات مراقبت های غیر رسمی و حمایت از حمایت اجتماعی است. پروژه کیفی به طور هدفمند 75 کودک خیابانی را انتخاب کرد و از سه پرسش اصلی پرسید: 1) ماهیت بحران کودکان در خیابان چیست؟ 2) محدوده های شیوه مراقبت های غیر رسمی چیست؟ 3) چه ویژگی های شبکه اجتماعی، مراقبت از مراقبت را تسهیل می کند یا پیچیده می کند؟ یافته ها نشان می دهد که کودکان خیابانی خطرات بی سابقه ای را تجربه می کنند و تجربه های متداول آسیب های تصادفی و تکرار بیماری را تجربه می کنند. آنها برای پشتیبانی از تعدادی از اعضای شبکه اجتماعی بیشتر متکی هستند. اعضای شبکه، عمدتا همسالان، به برنامه ریزی درمان کمک می کنند، آنها را به مراکز درمانی، خرید دارو و جوانان بیمار پرستار کمک می کنند. اعضای شبکه بیشترین درمان، غذا و هزینه های دیگر را تحمل می کنند و معمولا از بازپرداخت فوری انتظار ندارند. کودکان خیابانی حمایت از روابط نزدیک و ضعیف شبکه را پشتیبانی می کنند، اما پشتیبانی برای دوستان بسیار شدید است. مراقبین همچنین تلاش می کنند که زندگی و کار خود را با هم درگیر کنند و در بعضی موارد با توجه به اثرات مضر روی روابط دوستانه درگیر شوند.