Parenting and the association between maternal criminal justice involvement and adolescent delinquency

میزان بالای عدالت جنایی بزرگسالان در ایالات متحده منجر به پیامدهای ناخواسته بسیاری برای خانواده های مجرمین شده است. خانواده هایی که در سیستم عدالت کیفری قرار دارند، با سیستم رفاه فرزندان درگیر می شوند و نوجوانانی که در هر دو سیستم دخالت دارند (یعنی مشارکت سیستم دوگانه)، میزان بالاتر از بزهکاری را نشان می دهد. با این حال، کمبود تحقیق در مورد دخالت سیستم دوگانه و تأثیر آن بر جوانان وجود دارد. مطالعه فعلی داده های ملی و نماینده داده های طولی خانواده های درگیر در سیستم رفاه کودکان را بررسی می کند تا بررسی کند که آیا پیشگیری از عدالت جنایی مادران، افزایش در تخلفات جوانان را افزایش می دهد. یک مدل اکولوژیکی اثرات دخالت عدالت مادران را بیش از ریسک های تجمعی و همچنین بافر احتمالی نظارت والدین و نظم غیر خشونت آمیز در مورد مشارکت در سیستم مورد آزمایش قرار داد. نتایج نشان داد که جوانان درگیر در رفاه کودکان، در طول زمان، در مقایسه با عدالت مادران، میزان مشابهی از بزهکاری را نشان دادند. اگرچه جوانان با مشارکت عدالت مادران بیشتر نظارت والدین را گزارش دادند، سطح نظارت بیشتر برای جوانان بدون دخالت عدالت مادران بیشتر بود، که در حضور نظارت والدین در مقایسه با نظارت کم، کمترین میزان نقض را داشت. الگوی دیفرانسیل ارتباط بین نظارت والدین و بزهکاری جوانان در مورد خانواده های دوگانه، نشان می دهد که آنها متمایز هستند و ممکن است پیامدهای مربوط به درمان را به منظور کاهش میزان بزهکاری از طریق آموزش والدین حمل کنند. این یافته ها اهمیت هماهنگی بین سازمان ها در اطراف سیاست و مداخلات را برای شناسایی این خانواده های پر خطر که در معرض خطر لغزش از طریق ترک مشارکت های متعدد قرار دارند، تأکید می کند.