A visual narrative research on photographs taken by children living on the street in the city of La Paz - Bolivia

این کمک به منظور ایجاد دانش در مورد اینکه چرا کودکان و نوجوانان تصمیم می گیرند که در خیابان زندگی کنند یا بعد از تجربه نهادینه کردن مجدد در خیابان، با تحقیق روایت بصری در یک نمایشگاه عکس، که در آن کودکان خود و زندگی خیابانی خود را ارائه دادند. ما ابتدا نحوه انجام پروژه عکس را شرح می دهیم و سپس توضیح می دهیم که چگونه دیدگاه و متنی از یک منظر تصویری تحلیل می شود و در نهایت بحث می کنیم که چگونه کودکان خیابانی خود و زندگی خود را در صداهای مختلف ارائه می دهند، مخاطبان و گفتمانها در مورد آنها. ما یک صدای وابسته را تعریف کردیم که در آن کودکان خود را به عنوان نیاز مستمر برای کمک به خود در نظر می گیرند که با گفتمان سازمانی همخوانی دارد. ثانیا، یک صدای خیابانی را شناسایی کردیم که اهمیت حس تعلق به خیابان را دوباره تأیید می کرد. سوم، ما صدای ادعایی را که بیانگر انکار نگرش های بی تفاوتی و تبعیض توسط جامعه است، به رسمیت می شناسیم. در نهایت، ما متوجه شدیم تقاطع صداها می تواند پاسخی برای اینکه چرا کودکان ترجیح می دهند خیابان بیش از نهادها یا بیش از حد امکان ادغام مجدد خانواده و اجتماعی باشد، پاسخ می دهد.