A theory of integrating tamper evidence with stabilization

ما مفاهیم تثبیت ظاهری و تثبیت قابل انعطاف پذیری را که ترکیبی از تثبیت با مفهوم شواهد تفاضلی برای سیستم های محاسباتی است، پیشنهاد می کنیم. در نگاه اول، این مفهوم متناقض است؛ ثبات نیاز به این دارد که در نهایت عملکرد سیستم به طور کامل بازگردانده شود در حالیکه شواهد ناخواسته نیازمند عملکرد سیستم است که در صورت دستکاری به طور دائم تخریب می شود. تثبیت ظاهری تضعیف شده و تثبیت ظاهری قابل انعطاف پذیر، شهود را به دست می دهند که سیستم تحرک را تا حد محدود تحمل می کند. در صورتی که این فراتر از این محدودیت تحریم شود، شواهد دائمی مبنی بر دستکاری را نشان می دهد، جایی که ممکن است قابلیت های کاهش یافته (احتمالا هیچکدام) فراهم نشود. ما مقایسه تثبیت ظاهری با تثبیت کننده (متعارف) و با تثبیت فعال را مقایسه می کنیم و دو رویکرد را برای بررسی برنامه های تثبیت کننده تلقیح و قابل انعطاف در زمان چندجملهای در اندازه فضای حالت پیشنهاد می کنیم. ما دو نمونه را تثبیت کننده تلقی می کنیم و برخی از برنامه های بالقوه آن را اشاره می کنیم. ما همچنین نشان می دهیم که چگونه روش های طراحی ثبات را می توان برای ایجاد تثبیت های آشکار و قابل انعطاف پذیر و غیر قابل انعطاف استفاده کرد. در نهایت، ما مسائل مربوط به ترکیب را در تثبیت های مخرب تلقی شده و قابل انعطاف پذیر بررسی می کنیم و بحث می کنیم که چگونه می توان از تثبیت ناگهانی آشکار استفاده کرد تا از بین بردن خطا و تحمل گسل استفاده شود.