Cognitive and physical training for the elderly: Evaluating outcome efficacy by means of neurophysiological synchronization

تحقیقات اخیر در زمینه عصب شناسی نشان داده است که هر دو پیری سالم و پاتولوژیک موجب تغییرات در ظرفیت همکاری در جمعیت های عصبی در مغز می شوند. هر دو مکانیسم جراحی مغز و اعصاب قادر به ایجاد الگوهای هماهنگی نوروفیزیولوژیک هستند که نشانگر ارزشمندی برای کاهش سن شناختی است. در این مطالعه پیشنهاد می شود که آموزش مبتنی بر نوروپلاستی ممکن است تعامل مناسبی از مناطق مغزی دور را تسهیل کند و در نتیجه افزایش عملکرد شناختی در سالمندان را افزایش دهد. اگر این درست باشد، این هماهنگ سازی نوروفیزیولوژیک یک معیار پایه معتبر برای ارزیابی اثربخشی مداخلات غیر فارماکولوژی برای جلوگیری یا کاهش تاخیر شناختی مرتبط با سن است. مطالعه حاضر با هدف ارائه یک هدف مبتنی بر هماهنگ سازی برای ارزیابی مداخلات شناختی و / یا فیزیکی، پذیرش مفهوم آنتروپی ویولت نسبی است. این مدل ریاضی یک متریک همگام سازی قوی و بدون پارامتر را استفاده می کند. با استفاده از تکنیک های داده کاوی، مقدار فاصله برای همه شرکت کنندگان محاسبه شد تا کمیت مشخصات فردی خود را به میانگین افزایش همزمان همگام سازی گروه تقسیم کند. در حمایت از فرضیه ما، نتایج نشان داد که همگام سازی برای چهار جفت الکترود در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل فعال افزایش چشمگیر دارد. به این نتیجه رسیده است که معرفی رمان از ویژگی های هماهنگ سازی نوروفیزیولوژیک می تواند به عنوان یک معیار سنجش معتبر و معتبر استفاده شود؛ در حالی که تجزیه و تحلیل مبتنی بر فاصله می تواند ابزار قابل اعتماد برای ارزیابی منافع فردی باشد.