Impairments in precision, rather than spatial strategy, characterize performance on the virtual Morris Water Maze: A case study

آسیب به لوب های محیطی میانی، عمیق آمنیوز را ایجاد می کند و به شدت به توانایی بیماران برای یادگیری ارتباطات و رویدادهای جدید آسیب می رساند. در حالی که مطالعات در جوندگان نشان می دهد که ارتباط قوی میان آسیب به هیپوکامپ و توانایی حرکت به وسیله نشانه های دالال در یک محیط فضایی، ارتباط بین ناوبری و حافظه در انسان هنوز مشخص نیست. مطالعات گذشته در ناوگان انسان ارائه یافته های مختلط در مورد اینکه آیا بیماران با آسیب به لبه های محیطی می تواند با موفقیت به دست آوردن و حرکت محیط های جدید فضایی، احتمالا به دلیل بخشی از آن به مسائل مربوط به جمعیت بیمار و مشخصه آسیب لوب میانی. در اینجا، ما یافته های یک بیمار جوان و با عملکرد بالا را که آسیب شدید لوب میانی شدید را گزارش می کنیم. اگرچه بیمار عمدتا مترشح است، توانایی او برای به دست آوردن و استفاده از نقشه جدید، اما درشت، فضایی، نقشه؟ به نظر می رسد تا حد زیادی دست نخورده است. به طور خاص، یک تحلیل محاسباتی جدید بر روی دقت جست و جوی فضایی او متمرکز شده است و به جای استراتژی جستجو فضایی، کمبود قابل توجهی در دقت مکانی ایفا می کند. این یافته ها حاکی از آن است که هیپوکامپ نابجا در انسان برای نمایندگی نشانه های مختلف چندگانه در هنگام ناوبری فضایی محیط های جدید لازم نیست. به جای آن پیشنهاد می کنیم که هیپوکامپ انسانی ممکن است به عنوان بخشی از نقش بزرگتر در ادراک، حافظه و ناوبری، ویژگی های پیچیده با رزولوشن بالا را در محیط ذخیره و ارائه نماید.