Reaching out to Ebola victims: Coercion, persuasion or an appeal for self-sacrifice?

بحران ابولا 2014-2015 در آفریقای غربی، هنگام اعمال اقدامات اورژانسی عمومی، محدودیت عملی حمایت از حقوق بشر و اصول کلی اخلاقی را برجسته کرده است. نقش تیم های پزشکی در پیاده سازی قرنطینه و انزوا، دوام ناپذیر است، به ویژه هنگامی که این اقدامات توسط جوامعی که به دلیل تعلیق موقت آزادی های مدنی دست داشته اند مخالفت می کنند. در مواجهه با قربانیان ابولا، تیم های مشاغل با معضلات اخلاقی مواجه می شوند، جایی که مرزها بین اجبار، تضعیف و تجدید نظر برای خودکفایی مشخص نیست. برای این گروه ها مجموعه ای از توصیه های عملی را با هدف احترام به خودمختاری قربانیان اپیدمی و کاهش تنش در جوامع پیشنهاد می کنیم. ما متوجه می شویم که بعضی از این توصیه ها به طور قابل ملاحظه ای قابل دستیابی هستند، بسته به مرحله خاص یا تنظیمات شیوع آن. با این حال با افزایش در دسترس بودن درمان های تجربی و مداخلات تحقیقاتی، توزین استقلال بیماران در مقابل خواسته های مشترک، به تعهدات اخلاقی حتی بیشتر تبدیل خواهد شد.