'He always thinks he is nothing': The psychosocial impact of discrimination on adolescent refugees in urban Uganda

درگیری مسلحانه باعث جابجایی گسترده، ساختار اجتماعی جوامع را مختل می کند و رشد سالم یک آیندۀ ملت را - جوانان آن تهدید می کند. اگر چه بیش از نیمی از پناهندگان ثبت شده در جهان در سن 18 سالگی در مناطق شهری زندگی می کنند، تحقیق در زمینه نیازهای و واقعیت های منحصر به فرد این جمعیت همچنان محدود است. در اوگاندا، همانطور که در بسیاری از کشورهای پناهنده، اکثر قوانین و مقررات حفاظت و پناهندگی پناهندگان، فراتر از محاصره شهرک ها یا اردوگاه های رسمی نیست. این فقدان حمایت، همراه با منابع کمی از منابع، ارتباطات نامشخص محلی و دانش کمی از زبان، خانواده های پناهنده را که به بار اضافی پذیرش ناخواسته در شهرها آسیب پذیر است، رها می کند. بر اساس داده های کیفی از مطالعه ای که در ماه مارس و آوریل 2013 با نوجوانان، مراقبین و ارائه دهندگان خدمات در شهرک های پناهندگی در کپپال انجام شد، این مقاله به بررسی ماهیت فراگیر تبعیض علیه پناهندگان شهری و تاثیرات آن بر سلامت نوجوانان می پردازد. یافته ها نشان می دهد که تبعیض نه تنها منفی بر تحصیلات تاثیر می گذارد، زیرا جوانان به دنبال شناخت اجتماعی در کلاس و در میان همسایگان محله خود هستند، بلکه مانع رفتارهای دستیابی به کمک توسط مراقبین و محدود کردن توانایی آنها برای بهبود نگرانی های محافظت می شود، در نتیجه کاهش روانی اجتماعی نوجوانان. جوانان کم اهمیت خود را، خروج از مدرسه و تغییر ناگهانی به سوی ارتباطات خیابانی گزارش دادند. استراتژی های هدفمند و نوآورانه همراه با سیاست های اصلاح شده که به چالش های منحصر به فردی که در معرض پناهندگان شهری قرار دارد، بسیار مهم است تا اطمینان حاصل شود که جوانان این جمعیت حفاظت بیشتر، رفاه و موفقیت های آینده را تجربه می کنند.