The politics of relative deprivation: A transdisciplinary social justice perspective

ما نقد مفهوم محرومیت و محرومیت منطقه را از طریق تجزیه و تحلیل انتقادی و ساختاری ارائه می دهیم و گزینه هایی را پیشنهاد می دهیم تا عدالت اجتماعی را فرصتی بهتر فراهم کنیم. اقدامات محرومیت استفاده شده بدون بازتاب بحرانی می تواند منجر به ایجاد کسری بودجه جمعیت و حفظ نابرابری های جاری در نتایج سلامت و اجتماعی شود. بنابراین ما متقاعد می شویم که فقدان توجه (قدرت)، قدرت، معرفت شناسی و (زیست شناسی) سیاست نگرانی مرکزی در مطالعات محرومیت است. بررسی ما نیاز به آکادمی را برای تعادل عدم تقارن بین مطالعات کیفی و کمی از محرومیت از طریق روش های بین انضباطی برای فهم محرومیت، و در نتیجه، نابرابری های اجتماعی و سلامت، نشان می دهد. ما توصیه می کنیم که نیازهای تحقیق محرومیت باید از طریق یک لنز دکولونیزه به طور انتقادی اعمال شود تا از ساختن کسورات جلوگیری شود و نشان دهد که فضای ابزار برای تمرکز بر اندازه گیری توزیع نابرابر قدرت و امتیاز در جمعیت وجود دارد.