'It's time she stopped torturing herself': Structural constraints to decision-making about life-sustaining treatment by medical trainees

این مقاله به بررسی اینکه چگونه عوامل ساختاری مرتبط با حرفه و سازمان پزشکی می توانند ساکنین پزشکی داخلی را محدود کنند، و منجر به این شده است که بعضی اوقات در مراقبت از حیات در دوران درمان محدود یا متوقف شوند، به طوری که همیشه خودمختاری بیمار را در بر نمی گیرند. به طور خاص، این فرصت ها و انگیزه ها را بررسی می کند که توضیح می دهد که چرا ساکنان بعضی اوقات تصمیم گیری برای خود در مورد درمان زنده نگه داشتن زندگی خود را تحمیل می کنند. با استفاده از داده های قومی از بیش از دو سال در یک بیمارستان جامعه آمریکایی، من ادعا می کنم که بر خلاف مطالعات قبلی که با دیدگاه پزشکان مدیترانه و ارشد روبرو می شوند، دانشجویان پزشکی با محدودیت های منحصر به فرد مواجه می شوند که می تواند به طور عمدی یا غیرقابل پیش بینی از ترجیحات بیماران چشم پوشی کند. این به ویژه در مواردی است که آنها خواسته های بیماران خود را درک نمی کنند، در مورد آنچه که در بهترین منافع آنها است، مخالفت می کنند و / یا از نظر رویکرد های جایگزین اخالقی برای حل این تنش ها ناتوان هستند. این مطالعه با توصیه هایی صورت می گیرد که بر پایه های ساختاری غرور در تصمیم گیری در مورد درمان های پایدار زندگی را مورد توجه قرار می دهد.